اگزیستانسیال (رواندرمانی وجودی) چیست؟-قسمت سوم-3

در روانکاوی، سائق ها اضطراب را در فرد ایجاد می کنند که در پی آن مکانیزم های دفاعی آشکار می شوند. در حالیکه در رواندرمانی اگزیستانسیال رویارویی با هر یک از دلواپسی های غایی، فرد را با نوعی وحشت روبرو می‌کند که معمولاً از آن به عنوان اضطراب وجودی یاد می شود.

تصور می شود که این اضطراب آگاهی جسمی ، روانی ، اجتماعی و معنوی فرد را کاهش می دهد، که ممکن است منجر به عواقب قابل توجهی در طولانی مدت شود. به عنوان مثال، این واقعیت که هر یک از ما و هر یک از عزیزانمان در یک زمان نامعلوم جانمان را از دست می‌دهیم، ممکن است عمیقا ما را نگران کند و وسوسه‌ شویم که واقعیت و ضرورت مرگ در وجود انسان را نادیده بگیریم.

با این حال، اگر مرگ‌آگاهی در ما کاهش یابد، احتمال اینکه در تصمیم گیری هایی که از زندگی ما محافظت می‌کنند یا غنی‌ترش می‌کنند کوتاهی کنیم، بالا است. در انتهای دیگر طیف باید اشاره کرد افرادی که بیش از حد از واقعیت اجتناب ناپذیر مرگ آگاهی دارند، ممکن است به حالت روان رنجوری یا روان پریشی سوق پیدا کنند.

در نتیجه افراد باید در این زمینه تعادل سالمی برقرار کنند تا بتوانند تصمیمات مثمر ثمری در زندگیشان بگیرند. به عبارتی، واقعیت مرگ انسان را ترغیب می کند تا از فرصت ها بیشترین استفاده را ببرد و از چیزهایی که در اختیار دارد ، به بهترین شکل بهره ببرد. یالوم معتقد است اگر چه نفس مرگ آدمی را نابود می کند، اندیشه ی مرگ نجاتش می دهد.

مانند مرگ، تنهایی، بی معنی بودن زندگی و آزادی و مسئولیت سنگین تصمیم گیری های  زندگی، هر یک می توانند منبع اضطراب وجودی باشند و نوعی ترس در فرد ایجاد کنند. طبق رویکرد اگزیستانسیال، نحوه پردازش این تعارضات درونی توسط شخص و تصمیماتی که در نتیجه آن می گیرد، شرایط فعلی و آینده او را تعیین می کند که درمان اگزیستانسیال، به فرد در پردازش این تعارضات و ترس های نشأت گرفته از آن‌ها، یاری می رساند.

پذیرش ترس و غلبه بر آن

روان درمانی اگزیستانسیال به افراد کمک می کند تا ترس خود را بپذیرند و مهارت های لازم برای غلبه بر این ترس را به آنها آموزش می دهد. فرد تحت درمان می تواند با به دست آوردن کنترل جهت زندگی خود ، مسیر مورد نظرش را شکل دهد. در نتیجه، مردم اغلب احساس رهایی می کنند و می توانند بر یأس و ناامیدی های خود غلبه کنند. بنابراین، روان درمانی اگزیستانسیال به افراد تحت درمان آموزش می دهد که زندگی خود را رشد دهند و به افراد کمک می کند تا بتوانند ترس ناشی از مرگ را از بین ببرند.

اکتشاف عمیق در اگزیستانسیال

اکتشاف عمیق از چشم انداز اگزیستانسیال به معنای اکتشاف در گذشته نیست، بلکه به معنای کنار زدن دلواپسی های روزمره و تفکر عمیق فرد درباره ی موقعیت اگزیستانسیالش است. این به معنای تفکر خارج از زمان است، تفکر درباره ی خود فرد است. اهمیت گذشته ی فرد، که همان خاطره ی فرد از گذشته است، تا جایی است که بخشی از هستی فعلی فرد را می سازد و بر شیوه ی فعلی روبرو شدنش با دلواپسی های غایی تأثیر می گذارد ولی پرارزش ترین عرصه برای اکتشاف درمانی نیست. زمان حالی که آینده را می‌سازد، مهم ترین زمان در درمان اگزیستانسیال است.

ادامه دارد.