آزمون رورشاخ و اختلال شخصیت وابسته
دو گروه از نمرات رورشاخ به طور کلی اشاره به وابستگی دارند:
اول: حتی یک پاسخ به غذا نشانهی وابستگی است. البته داده ها در رابطه با این ادعا ضعیف است و مطالعاتی که ارتباط بین این دو را بیان کند گزارش نشده است.
دوم ، مقیاس رورشاخ در زمینه وابستگی اشاره به وابستگی دهانی دارد. اگرچه پژوهش های قابل توجهی در زمینه مقیاس وابستگی دهانی و رفتار وابسته گزارش نشده است تنها یک مطالعه رابطه مقیاس وابستگی دهانی و اختلال شخصیت وابسته را بررسی کرده است.
بورنستاین (1998)، از پرسشنامه تشخیصی شخصیت-اصلاح شده(PDQ-R) برای تشخیص اختلالات شخصیت استفاده کرد. او نشان داد که که دانشجویان لیسانسی که نمرات بالاتر از آستانه را در اختلال شخصیت وابسته در این پرسشنامه می گیرند نمرات بالاتری در مقیاس وابستگی دهانی نسبت به دیگر انواع اختلالات شخصیت می گیرند.
در پژوهشی با هدف بررسی اثر بخشی روان درمانی مبتنی بر بینش در وابستگی و کاهش افسردگی مراجع از آزمون رورشاخ استفاده گردید، پژوهش مذکور از نوع مطالعه موردی بود. یک آزمودنی 26 ساله دختر که با استفاده از مصاحبه بالینی، ملاکهای تشخیصی DSM-IV-TR و آزمون رورشاخ مبتلا به اختلال شخصیت وابسته تشخیص داده شد، شرکت کرد و با استفاده از مقیاس افسردگی بک (بک, 1978) و پرسشنامه مکانیسم های دفاعی (آندروز و همکاران, 1993) مورد ارزیابی قرار گرفت. اثربخشی درمان با استفاده از مشاهده, خود گزارشی مراجع و تکرار پرسشنامه افسردگی انجام شد. در میزان وابستگی بیمار کاهش قابل ملاحظه ای مشاهده شد و در مقیاس افسردگی بک, نمره مراجع از 19 در جلسات اول به 8 در جلسه آخر کاهش یافت روان درمانی بینش مدار با تکیه بر تداعی آزاد و تخلیه هیجانی در درمان اختلال شخصیت وابسته مؤثر می باشد که در این راستا برای تشخیص بهبود می توان از آزمون رورشاخ استفاده نمود.