71. نوح (از پیامبران بزرگ) ::

داستان نوح با قومش، به عنوان تجربه‌ای از تجارت دعوت الهی در روی زمین و موضعگیری‌های مخالفان و درگیری حق و باطل در این سوره بیان شده است. استقامت نوح در راه دعوت،

الهام بخش صبر است و هلاکت قوم نوح، هشداری برای مکذبین.

این سوره بعد از سوره نحل، در مکه و در سال 4 بعثت نازل شده است دارای 28آیه می‌باشد.

72. جِن (موجودی نامرئی با ویژگیهای عجیب) ::

خداوند، انواع گوناگون آفریده و بنده دارد و یکی هم جن است. در این سوره، درباره گروهی ازآنان و عکس العملشان در برابر شنیدن آیات قرآن، دعوت محمد، و دسته‌های مومن و کافر، و مسلم و

 قاسط از آنان صحبت شده است و مبین توحید ربوبی است.

این سوره، بروی انسان دری از «آن جهان» می‌گشاید و او را به قلمرو بیکرانه آفرینش خدا می‌کشد. تا بدانند که جز خودشان، دیگرانی هم هستند که خداشناس و عاقل و مطیع سنت‌های الهی‌اند.

این سوره حدوداً در سال 6 بعثت نازل شده است. آن هنگام که پیامبر برای دعوت قبیله ثقیف به «طائف» رفته بود. آنها ضمن رد دعوت، پیامبر را آزار دادند و در بازگشت، خدا این آیات را فرستاد.

و برخی هم گفته‌اند که پس از وفات خدیجه و ابوطالب و یکی دو سال به هجرت مانده، نازل شده است.

73. مزمل (گلیم به خود پیچیده) ::

آیه اول را می‌خوانیم، با این تغییر به پیامبر خطاب شده، آن هنگام که در اول بعثت، مشرکان در «داراالندوة» دعوتش را نپذیرفتند و در فکر توطئه بر ضد او بودند. پیامبر غمگین و آزرده به خانه

رفت و خوابید.

اما سروش خدائی اینگونه نوازشش داد و او را به «برخاستن» و عبادت شبانه، و کمک گیری از نیایش و تلاوت قرآن، و مقاومت در برابر حرفها و مخالفتهایشان دعوت کرد، و از آن حضرت، در

 برابر برخوردهای سردوبی مهری‌های اهل مکه، حمایت نمود در آیه آخر، دستوری مبنی بر نیایش شبانه و تلاوت قرآن به پیامبر می‌دهد.

این سوره با 20 آیه در مکه نازل شده است. (اوائل بعثت).

74. مدثر (جامه به خود پیچیده) ::

وقتی که در غار حرا با نزول آیه «اقراء...» محمد (ص) به رسالت مبعوث شد، به خانه آمد و از شعله‌های «وحی» مشتعل بود. جامه به خود پیچید و خوابید. این سوره نازل شده و او را به «قیام» و «انذار» و «تکبیر» فرا خواند. (آیات اول سوره)

جزء اولین سوره‌هاست (بقول برخی: دومین سوره و بعد از «مزمل» یا «اقراء...») و از رسالت و قیامت و مشرکین و فرشتگان و تنذیر سخن می‌گوید و از عواملی همچون ترک نماز و اطعام

مساکین و نیز از فرو رفتن در بطالتها و تکذیب قیامت که سبب جهنمی شدن است یاد می‌کند. 56 آیه دارد ومکی است.

75. قیامت (برخاستن) ::

قیامت، نام رستاخیز عمومی و معاد است. روزی که همه از گورها برمی‌خیزند و به سوی محشر و سرنوشت ابدی خویش در بهشت یا دوزخ رهسپار می‌شوند. در اولین آیه به قیامت سوگند یاد شده

 است. و به بشر،آن روز را یادآوری می‌کند.

در آیات بعد، علائم بروز آن رستاخیز و نیز حالات بشر هنگام جان دادن ذکر شده و با طرح موضوع عبث نبودن خلقت استدلال بر فلسفه معاد شده است.40 آیه دارد و در مکه در سال 3 بعثت نازل

 شده است.

ادامه دارد.