----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4-

روانشناسی خنده چه می گوید ؟ ::

شاید بارها این جمله را شنیده‌ایم که خنده بر هر درد بی درمان دواست و بارها این تجربه را حس کردیم که بعد از یک خنده طولانی تا ساعت‌ها و حتی تا روزها حال خوبی داشته‌ایم. در حقیقت، خنده، نوعی درمان است که ما را تشویق می‌کند از پدیده طبیعی فیزیولوژیکی خنده استفاده کنیم تا احساس‌های دردناک عصبانیت، ترس، کسالت و ... در ما کاهش یابند.  اما گاهی پیش می‌آید در موقعیتی قرار می‌گیریم که مجبوریم به اجبار لبخند بزنیم یا حتی بلند بخندیم و حتما برای برخی از ما پیش آمده است از فرط عصبانیت زیاد خنده‌مان گرفته که به آن خنده عصبی می‌گویند. انواع خندیدن داریم اما آیا وقتی به اصطلاح به زور و تصنعی می‌خندیم دیگران متوجه می‌شوند؟ آیا می‌توان با خنده دروغین دیگران را فریب داد و آیا خنده دروغین به همان اندازه بر روحیه انسان‌ها تاثیرگذار است؟ اینها سوالاتی است که ممکن است ذهن ما را مشغول کند،ما پاسخ این سوالات را گردآوری کردیم و با مشورت با پوریا پاکرو روانشناس و مشاور به این نتایج جالب رسیدیم و گپ و گفتی داشتیم با امید زندگانی بازیگر سینما و تلویزیون در مورد همین موضوع که خواندنش خالی از لطف نیست. امید زندگانی بر عکس ظاهر آرام و متینش اتفاقا کاملا خوش خنده بود و در صحبت‌های خود در مورد سوژه این شماره ما که انواع خندیدن بود گفت: اتفاقا تز من در دانشگاه در مورد نقش حرکت در شخصیت‌ها بود که از نقاشی روی غارها شروع می‌شد و تا همین موضاعات خنده ادامه داشت و صحبت در مورد اینکه آیا شناخت و تحلیل یک شخصیت کافی است یا باید روانشناسی حرکت‌های آن شخص را هم دانست خندیدن اصلا غیر جدی بودن نیست خندیدن اصلا غیر جدی بودن نیست، هر حرکتی که در زندگی جزیی از رفتار و زبان ارتباطی آدم‌ها باشد جدی است، یعنی اگر نتوانیم از یکی از این ابزار استفاده کنیم نمی‌توانیم ارتباط کاملی برقرار کنیم و نمی‌توانیم اصل مطلب را انتقال داد، متاسفانه زندگی‌های امروزی زندگی کاملا فردی شده است و در دنیای مجازی قرار گرفته ست، حتی در این دنیا برای خنده‌ها هم آیکون‌هایی تعریف شده است به شکل یک صورت گرد که نه بینی دارد نه گوش، نه چاق است نه لاغرو نه یک صورت کامل که فقط با تغییر یک خط به عنوان لب احساس‌ها را انتقال می‌دهد و حتی افراد جدی هم در مقابل شنیدن یک جک ممکن است همین آیکون را بفرستند و یک فرد خوش خنده و شوخ طبع هم همان آیکون را می‌فرستد. خندیدن تصویری از احساس است. یک لبخند یک عمر خاطره می‌سازد خیلی وقت‌ها تظاهر به لبخند و خوشحالی را من هم انجام می‌دهم، ما بازیگر ها به نسبت کارمان گاهی محیط کار و لوکیشین‌مان می‌شود کل محیط زندگیمان و شهری که درآن زندگی می‌کنیم، و وقتی مردم را می‌بینی مجبوری به خاطر اینکه او می‌خواهد از تو احساس مثبت دریافت کند لبخند بزنی. حالا ممکن است تو در شرایط بدی مثل مشکلاتی در زندگی باشی یا حتی بیمار باشی یا حال خوبی نداشته باشی اما به هر حال باید لبخند بزنی زیرا آن شخص فقط دو یا سه دقیقه با تو در ارتباط خواهد بود و آن دو، سه دقیقه می‌تواند کل سرنوشت خاطره تو رادر ذهن آن شخص رقم بزند . خوش به حال الکی خوش‌ها افرادی هستند که بی‌دلیل و زیاد می‌خندند و ما آنها را به الکی خوش بودن متهم می‌کنیم، باید بگویم که خدا را باید شکر کرد که آنها خوش هستند. هر چند جا و شرایطی که در آن هستیم خیلی مهم است  و اینکه کجا بخندیم. به نظرمن از خنده یک انسان می‌شود به شخصیتش پی برد همانطور که می‌توان از طرز گریه کردن یک شخص پی به رفتارهای او برد. به عنوان مثال شخصی که با صدای خیلی بلند می‌خندد درست است که شادی خودش را انتقال می‌دهد اما در عین حال خودخواهی خود را نیز نشان می‌دهد. شاید در اتاقی دیگر مریضی وجود داشته باشد و شاید در آن جمع شخص یا اشخاص غمگینی وجود داشته باشد. بعضی اوقات در یک جمع ممکن است همه به یک موضوع خاطره‌انگیز و واقعا خنده‌دار بخندند اما یک نفر در آن جمع تنها به لبخندی اکتفا می‌کند، ما متوجه می‌شویم بار غم این شخص خیلی بیشتر از شدت آن هیجان و شادی است. اخموها جذاب‌تر نیستند من به شدت با مدهای رفتاری مخالفم، متاسفانه غیر از پوشاک به تازگی رفتارهایی هم مد شده است. یک زمانی در سینمای ما چهره ایرانی گم شد یعنی ما دیگر کمتر بازیگران چشم و ابرو مشکی دیدیم و چشم رنگی ها سینما را احاطه کردند و همین اتفاق در رفتار ها نیز افتاد و به مرور قیافه گرفتن مد شد . ما فکر می‌کنیم هر چه بیشتر قیافه بگیریم با شخصیت‌تر هستیم، در صورتی که خندیدن با اخم و قیافه لحظه‌ای است و اگر آن شخص یک صحبت کوچک بکند آن موقع است که باید تصمیم بگیریم که اصلا شخصیتی وجود دارد که در مورد آن صحبت کنیم . این ژست ها فقط به درد عکس گرفتن می‌خورد نه زندگی. لبخند مودبانه  و لبخند حقیقی لبخند مؤدبانه، به‌طور معمول، هنگام احوالپرسی سریع یا تصدیق مؤدبانه چیزی به‌کار می‌رود. هیچ حرکت قابل تشخیصی در چهره دیده نمی‌شود و فقط گوشه‌های لب به سمت بالا حرکت می‌کنند؛ نوعی ادای احترام و نشان دادن محبت در دیدار اولیه با یک شخص که می‌خواهیم حسن نیت خودمان را به اثبات برسانیم . لبخند حقیقی هنگامی دیده می‌شود که تغییرهایی در رفتار ایجاد شود که نشان‌دهنده خوشایند بودن یا لذت بردن از چیزی باشد. به همین دلیل، حقیقی نامیده می‌شود؛ زیرا از شادی واقعی به‌وجود می‌آید. وقتی از موضوعی رضایتمان حاصل می‌شود و خشنود می‌شویم لبخند حقیقی می‌زنیم . نشانه‌پیروزی یکی دیگر از موقعیت‌هایی که آدم بی‌اختیار می‌خندد، موقعیت برتری و پیروزی است. برای مثال وقتی یک تیم ورزشی بازی را می‌برد، در چهره بازیکنان این خنده را می‌بینید. این خنده هم از آن خنده‌هایی است که لبخند را به لب بقیه هم می‌آورد، البته به این شرط که در تیم بازنده نباشند! در این نوع خنده معمولا افراد به بالا می‌پرند و دست‌های خود را بالا می‌برند یا می‌دوند و همچنان لبخند پیروزی می‌زنند. برای مسخره کردن متاسفانه مسخره کردن هم از دلایل خندیدن نوع بشر به شمار می‌رود. مسخره کردن ظاهرا برای تحقیر دیگری است اما در واقع در پاسخ به تمایلات سرکوب شده افراد اتفاق می‌افتد. برای همین هم خنده‌های ناشی از مسخره کردن عصبی و کشدار است و اصلا دلچسب نیست .از قدیم گفته‌اند «با هم بخندیم به هم نخندیم» اما معمولابرخی از افراد این حرکت ناپسند را خیلی دوست دارند و یکی از سرگرمی‌هایشان تمسخر کردن دیگران و خندیدن به آنهاست. این نوع خنده اصلا زیبا نیست . لبخند هیجان‌زده و لبخند از سر تعجب و شگفتی لبخند هیجان‌زده شامل دو حس است: هیجان و شادی. ما در این حالت، لبخند حقیقی را همراه با علامت‌هایی مانند بالا بردن ابروها و ایجاد خطوط افقی در روی پیشانی مشاهده می‌کنیم. وقتی از موضوعی هیجان زده و خوشحال می‌شویم معمولا می‌خندیم البته به همراه حرکات فیزیکی مانند پریدن، بالا بردن دست‌ها یا حتی تکان دادن سر . شده کسی شما را سور‌پرایز کند و به خودتان بیایید، ببینید دارید می‌خندید؟! این خنده ناشی از تعجب است و از آن خنده‌هایی است که بقیه را هم به لبخند وا می‌دارد، البته وقتی واقعی باشد اصلاً از همان مواردی است که آدم را لو می‌دهد که برای مثال از هدیه خوشش آمده یا نه، چون نمی‌توان مصنوعی‌اش را در صورت ایجاد کرد.این حالت در لحظه به وجود می‌آید به همین دلیل نمی‌توان حالتی دروغین را برایش در نظر گرفت، ما در لحظه خوشحال یا غمگین می‌شویم. این لحظه آنقدر کوتاه است که نمی توان تصمیم گرفت که الان بخندم یا نه؟ تا قبل از تصمیم گرفتن ما مغز عکس‌العمل خود را نشان می‌دهد. خنـده همراه با اخم برخی از افراد وقتی می‌خندند اخم هم می‌کنند که معمولا دربعضی از افراد چهره جذاب تری به آنها می‌دهد، این نوع خنده بیشتر در میان سوپر استارها دیده می‌شود، آنها تلاش می‌کنند متفاوت باشند؛ حتی در نوع خندیدن. خنده با دهان کج شده وقتی دهان کسی موقع خندیدن کمی کج می‌شود، بیشتر نشان می‌دهد که شیطینتی در آن است. شاید مثلا قصد سربه‌سر گذاشتن دارد. در این حالت کمی گوشه لب روبه پایین است و چشمان فرد هم به شخص مورد نظر زل زده است. این حالت نشان دهنده شخصیت سرزنده و شیطنت وار کسی است که معمولا در این حالت خنده در حال فکر کردن است. خنده با فک افتاده این نوع خنده هم از نوع غیر واقعی خنده است. در واقع ما وقتی می‌خندیم. کمی فکمان پایین‌تر می‌آید اما اگر خنده مصنوعی باشد، فک کمتر پایین می‌آید و نشان می‌دهد که فرد احتمالا برای داشتن این لبخند تمرین کرده و الان خنده‌اش طبیعی و ناشی از احساسش نیست. خنده زورکی خنده زورکی عصبی است و بیشتر پیام استرس را منتقل می‌کند. گاهی هم برای عوض کردن حال و هوای حاکم و گاهی هم برای همراهی با جمع است؛ یعنی فرد دلش می‌خواهد با این گروه همراه باشد. در بعضی مواقع فرد شرایطی که در آن است را دوست ندارد اما بنا به دلایلی نمی تواندجمع را ترک کند و مجبور به تحمل شرایط است که در این‌صورت گاهی مجبور به لبخند‌های زورکی می‌شود . منبع : مجله زندگی ایده آل

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5-

خبر: 3 تا 5 سالگی سن طلایی رشد گفتار و زبان است ::

رئیس انجمن علمی شنوایی‌شناسی گفت: کودکان در سن 3 تا 5 سالگی که سن طلایی رشد گفتار و زبان به حساب می‌آید. مسیر گوش دادن و شنیدن را به صورت ذاتی و فطری طی می‌کنند و این سن بهترین شرایط را برای گفتار به وجود می‌آورد زهرا جعفری در گفت‌وگو با فارس، اظهار داشت: اندازه گیری تست شنوایی از بدو تولد صورت می‌پذیرد به این صورت که غربالگری شنوایی در زایشگاه‌ها در یکی دو روز اول بدو تولد انجام می‌شود تا کودکان مشکوک به کم شنوایی مشخص شوند. رئیس انجمن علمی شنوایی‌شناسی گفت: کودکانی که در این غربالگری مشکوک باشند در پایان یک هفتگی و در پایان یک ماهگی دوباره با دستگاه، ارزیابی شنوایی می‌شوند و تستی که معمولاً برای این کار انتخاب می‌شود OAE یا گسیل‌های صوتی گذرای گوش نام دارد. عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران تصریح کرد: این تست برای هر گوش 2تا 3 دقیقه و در مجموع برای هر دو گوش 5 دقیقه طول می‌کشد و می‌توان به واسطه آن به آسانی وضعیت شنوایی کودک را از لحاظ سالم یا مشکوک بودن مورد بررسی قرار داد. رئیس انجمن علمی شنوایی‌شناسی گفت: این تست از بدو تولد و در هر سنی قابل اجرا است و اگر نتیجه این تست، کم‌شنوایی برای کودک باشد تست‌های دیگری انجام می‌شود تا مشخص شود که درصد کم‌شنوایی برای هر گوش چقدر است تا با توجه به شکل، مقدار و نوع کم‌شنوایی، خدمات درمانی و توانبخشی برای کودک انجام شود. جعفری، اهمیت انجام تست شنوایی شناسی از بدو تولد را قدرت صحبت کودک و برقرار کردن ارتباط کلامی با دیگران دانست و افزود: تنها مسیر برای ارتباط کلامی، گوش دادن و شنیدن به گفتار دیگران است. رئیس انجمن علمی شنوایی‌شناسی تصریح کرد: کودکان در سن 3 تا 5 سالگی که سن طلایی رشد گفتار و زبان به حساب می‌آید مسیر گوش دادن و شنیدن را به صورت ذاتی و فطری طی می‌کنند و این سن بهترین شرایط را برای گفتار کودک به وجود می‌آورد. استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران ادامه داد: اگر میزان شنوایی کودک در این محدوده سنی ارزیابی نشود و کم‌شنوایی کودک آشکار نشود با عبور کودک از سن طلایی کودک، استعداد فطری یادگیری‌اش از بین می‌رود و کودک نمی‌تواند به مهارت‌های ظریف گفتار و زبان دست پیدا کند؛ پس بهتر است خانواده‌ها به اهمیت تست شنوایی‌شناسی از بدو تولد در کودک خود توجه کنند.

--------------------------

6-تاخیر در بازنشستگی خطر آلزایمر را کاهش می‌دهد ::

پزشکان فرانسوی در مطالعه‌ای گسترده تاکید کردند که به تاخیر انداختن سن بازنشستگی احتمال ابتلا به آلزایمر را به تعویق می‌اندازد.   در این مطالعه که روی بیش از 400 هزار کارگر انجام گرفت، مشخص شد افرادی که دیرتر بازنشسته می‌شوند کمتر به بیماری آلزایمر و دیگر اختلالات زوال عقل مبتلا می‌شوند.   «کارول دوفویل»، کارشناس ارشد این مطالعه دراین‌باره اظهار داشت: میانگین سنی این افراد 72 سال بود و به طور متوسط 12 سال از بازنشستگی آنان می‌گذشت. در این بررسی شرایط روانی افراد شرکت‌کننده در مدت زمان بازنشستگی ارزیابی شد.   در پایان بررسی مشخص شد که 3/2 درصد از شرکت‌کنندگان به بیماری زوال عقل مبتلا شده‌اند اما از طرفی معلوم شد که احتمال ابتلا به این بیماری با به تاخیر انداختن زمان بازنشستگی کاهش یافته است.   کارول دوفویل همچنین گفت: به طور مثال، فردی که در سن 65 سالگی بازنشسته شده 15 درصد کمتر از فردی که در سن 60 سالگی بازنشسته شده در معرض ابتلا به زوال عقل پیشرفته است. منبع : ایسنا