نیایش و ایمان به درگاه خداوند یگانه

 ایمان و نیایش به درگاه خداوند یگانه، یکی از بهترین و مهمترین کلیدهای دست یابی به آرامش و سعادت بشر در تمام اعصار و قرون می باشد.

  ویلیام جیمز استاد فلسفه در دانشگاه هاروارد می گوید: «مؤثرترین داروی شفابخشِ نگرانی همان ایمان و اعتقاد مذهبی است.

ایمان یکی از قوائی است که بشر به مدد آن زندگی می کند و فقدان کامل آن در حکمِ سقوط بشر است.»[1]

 ارکان ایمان، از نظر حضرت علی (ع) چهار ستون دارد: صبر، یقین، عدل و جهاد[2] 

صبر چهار قسمت می شود:

 شوق، ترس، پرهیزگاری و مواظبت کسی که مشتاق بهشت باشد از لذتها چشم می پوشد. کسی که از آتشِ جهنم بترسد، از کارهای حرام پرهیز می کند.

 کسی که در دنیا پرهیزکار باشد، مصیبتها را ناچیز می گیرد و کسی که مواظب مرگ باشد به کارهایِ خیر می شتابد. یقین نیز 4 قسمت می­شود:

 هوشیار شدن در زیرکی، درک حقایق، پند گرفتن از حوادث پندآور و توجه به روش پیشتازان. کسی که در هوشیاری زیرک گردد، حقایق را درک می کند و کسی که حقایق را درک کند، حوادث پندآور را می شناسد و کسی که حوادث پند آموز را شناخت گویا در ردیف پیشتازان است.

 عدل 4 قسمت می گردد: دقت در فهمیدن، رسیدن به حقیقت علم و زیبایی، قضاوتها و استوار شدن در بردباری، کسی که فهمید، حقیقت علم را درک می کند و کسیکه حقیقت دانش را درک کرد از راههای بردباری وارد می شود و کسی که حلیم بود، در زندگی افراط نمی کند و در میان مردم خوشنام زندگی می کند.

جهاد هم 4 قسمت می شود: امر به معروف و نهی از منکر، در هر موردی راستگو و مخالفت با فاسقین. کسی که امر به معروف کرد، مؤمنین را نیرو بخشیده است و کسی که نهی از منکر کند بینی منافقین را به خاک مالیده است و کسی که در موارد گوناگون راست بگوید، وظیفه­ی خود را انجام داده است و کسی که با فاسقین مخالفت کند و برای خدا عصبانی گردد، خدا به نفع او عصبانی می­شود و روز قیامت او را خوشنود گرداند.»

 ایمان و اعتقاد راستین به پروردگار عالم، دستاوردهای زیادی برای ما دارد، 

 -یکی از مهمترین دستاوردهای ایمان و عبادت، توکل بر خدا در تمام خوشی ها و ناخوشی های زندگیمان است که نتیجه ی آن رسیدن به آرامش و آسایش جسمی و روحی و روانی می باشد. انسان مومن که مسیر خودباوری تا خدا باوری را طی نموده است، به این یقین و باور می رسد که آفریدگار جهان و جهانیان، در هر زمان و مکان، او را یاور و نگهبان است و در سختی ها و مشکلاتِ ریز و درشت زندگی به فریادش می شتابد و او را حمایت و دستگیری می نماید، به واسطة این فکر و احساسِ شور انگیز و حرکت آفرین، هیچگاه، احساسِ تنهایی، ناامیدی، دل مردگی، افسردگی و بی پناهی نمی نماید، زیرا می داند وجود وی به یک نیروی برتر و مسلط بر تمام عالم، یعنی خداوند مقتدر و عادل، متصل شده است. همان خدایی که به ما عقل و شعور، هدیه نموده است تا در مسیر پر پیچ و خم زندگی، راه بد و خوب را از هم بازشناسیم و با سرپنجة عقل و تدبیر به حل مشکلات و تضادهایی که در راه ما وجود دارد، بپردازیم و نهایتاً با نشاط و آرامش، به کمال و خوشبختی دنیوی و اخروی برسیم.

-نیایش، ایمان و اعتقاد به خدایِ روزی رسان، مایة خیر و برکت و ازدیاد رزق و روزی و دست یابی به پیشرفت و ترقی مادی و معنوی می باشد. ایمان،اراده را قوی و فولادین می نماید و قدرت و توان جسمی و ذهنی را برای ایستادگی و مقاومت در مقابل بیماریها، مشکلات و مصائب زندگی، صدچندان می نماید.

[3]دکتر علی شریعتی، در کتاب پدر! مادر! ما متهمیم، مطلبی زیبا را از دکتر الکسیس کارل نویسندة کتاب ارزندة نیایش بیان نموده است. در صفحة 91 این کتاب در مورد نیایش می خوانیم: «در آنجا، نیایش کردن را همچون دم زدن و آشامیدن، نیازی می داند که از اعماقِ فطرت انسانی می جوشد و به روح و اندیشه و تعقل، صفا و لطافت و کمال و روشنگری ویژه و آرامش و خلوص شگفت می بخشد. وی می گوید: دعا برخلافِ سخنِ نیچه- نشانة عجزانسان نیست که ننگ آور باشد، بلکه عاملی است که انسانها را همراه با کانون معنوی وجود پیوند می دهد و روح را به کمال و تعالی و صعود از سطح خاک و اوج گرفتن از کوچه ها و پس کوچه هایِ زندگیِ روزمره می داند. وی حتی تا آنجا پیش می رود که می گوید: هیچ ملتی در تاریخ به زوال قطعی نیفتاده، مگر سنتِ نیایش در میانشان برافتاده بوده است.»

-نیایش، ایمان و اعتقاد پاک و بی آلایش به خالقِ هستی، رمز بقا و ماندگاری نوع بشر در این کرة خاکیِ پر از مکر و ریا و فریب می باشد. ایمان واقعی و نیایش آگاهانه، دشمن درجة یک، انفعال، و اعتیاد به انواع داروها، مواد مخدر و مشروبات الکلی می باشد. افراد وابسته به مواد سکرآور و انواع مواد مخدر و داروهای روان گردان با پیروی از دستورات انسان سازِ ادیان الهی و آسمانی، دامان خود را بصورت تدریجی و معقولانه از دامِ سرتاسر مرگ و تباهی اعتیاد، آزاد و رها می نمایند.

[4]«دعا انسان را وادار به کار می کند و نخستین قدمها به سوی عمل می باشد. نمی شود باور کرد شخصی روزها به درگاه خدا دعا کند و نتیجه نگیرد. زیرا استمداد از خدا نیروئی در ما به وجود می­آورد که از نیروهایِ ذخیرة خویش بهره برداری کنیم.»

نقش ایمان و دعا در زندگی بشر، مانند مغز و قلب در بدن انسان است. هم چنانکه بدون وجود مغز و قلب، زندگی و زیستن، امکان پذیر نیست، به همان اندازه، دعا و ایمان جزو ضروریاتِ لاینفک و جدا نشدنی انسان متعالی، در همة مراحل حیات می باشد.

 آقای گاندی رهبر بزرگ هند می گفت[5]: اگر دعا و نماز نبود من مدتها قبل دیوانه و مجنون شده بودم.