«اصحاب الایکه» ( صاحبان سرزمینهای پردرخت قوم شعیب) مسلما قوم ستمگری بودند! (78)
ما از آنها انتقام گرفتیم; و (شهرهای ویران شده) این دو ( قوم لوط و اصحاب الایکه) بر سر راه (شما در سفرهای شام)، آشکار است! (79)
و «اصحاب حجر» ( قوم ثمود) پیامبران را تکذیب کردند! (80)
ما آیات خود را به آنان دادیم; ولی آنها از آن روی گرداندند! (81)
آنها خانههای امن در دل کوهها میتراشیدند. (82)
اما سرانجام صیحه (مرگبار)، صبحگاهان آنان را فرا گرفت; (83)
و آنچه را به دست آورده بودند، آنها را از عذاب الهی نجات نداد! (84)
ما آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو است، جز بحق نیافریدیم; و ساعت موعود ( قیامت) قطعا فرا خواهد رسید (و جزای هر کس به او میرسد)! پس، از آنها به طرز شایستهای صرفنظر کن (و آنها را بر نادانیهایشان ملامت ننما)! (85)
به یقین، پروردگار تو، آفریننده آگاه است! (86)
ما به تو سوره حمد و قرآن عظیم دادیم! (87)
(بنابر این،) هرگز چشم خود را به نعمتهای (مادی)، که به گروههایی از آنها ( کفار) دادیم، میفکن! و بخاطر آنچه آنها دارند، غمگین مباش! و بال (عطوفت) خود را برای مؤمنین فرود آر! (88)
و بگو: «من انذارکننده آشکارم!» (89)
(ما بر آنها عذابی میفرستیم) همان گونه که بر تجزیهگران (آیات الهی) فرستادیم! (90)
همانها که قرآن را تقسیم کردند (;آنچه را به سودشان بود پذیرفتند، و آنچه را بر خلاف هوسهایشان بود رها نمودند)! (91)
به پروردگارت سوگند، (در قیامت) از همه آنها سؤال خواهیم کرد... (92)
از آنچه عمل میکردند! (93)
آنچه را ماموریت داری، آشکارا بیان کن! و از مشرکان روی گردان (و به آنها اعتنا نکن)! (94)
ما شر استهزاکنندگان را از تو دفع خواهیم کرد; (95)
همانها که معبود دیگری با خدا قرار دادند; اما بزودی میفهمند! (96)
ما میدانیمسینهات از آنچه آنها میگویند تنگ میشود (و تو را سخت ناراحت میکنند). (97)
(برای دفع ناراحتی آنان) پروردگارت را تسبیح و حمد گو! و از سجدهکنندگان باش! (98)
و پروردگارت را عبادت کن تا یقین ( مرگ) تو فرا رسد! (99)
پایان.