در این کتاب از ابراهیم یاد کن که او بسیار راستگو و  پیامبر خدا بود. (41)

 هنگامی که به پدرش گفت ای پدر! چرا چیزی را پرستش میکنی که  نمی‏شنود و نمی‏بیند و هیچ مشکلی را از تو حل نمی‏کند؟!      (42)

 ای پدر! علم و دانشی  نصیب من شده است که نصیب تو نشده، بنابراین از من پیروی کن تا تو را به راه راست  هدایت کنم. (43)

 ای پدر! شیطان را پرستش مکن که شیطان نسبت به خداوند رحمن عصیانگر  بود. (44)

 ای پدر! من از این میترسم که عذابی از ناحیه خداوند رحمن به تو رسد در  نتیجه از دوستان شیطان باشی! (45)

 گفت ای ابراهیم آیا تو از خدایان من روی گردانی ؟  اگر (از این کار) دست برنداری تو را سنگسار می‏کنم، از من برای مدتی طولانی دور شو(46)

     (ابراهیم) گفت سلام بر تو! من به زودی برایت از پروردگارم تقاضای عفو می‏کنم  چرا که او نسبت به من مهربان است. (47)

و از شما و آنچه غیر از خدا می‏خوانید کناره  گیری می‏کنم، و پروردگارم را می‏خوانم و امیدوارم دعایم در پیشگاه پروردگارم بیپاسخ  نماند. (48)

 هنگامی که از آنها و از آنچه غیر خدا می‏پرستیدند کناره گیری کرد ما  اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم، و هر یک را پیامبر بزرگی قرار دادیم. (49)

 و از  رحمت خود به آنها ارزانی داشتیم و برای آنها نام نیک و مقام مقبول و برجسته (در  میان همه امتها) قرار دادیم. (50)

 در این کتاب (آسمانی) از موسی یاد کن، که او مخلص  بود، و رسول و پیامبر والامقامی. (51)

ما او را از طرف راست (کوه) طور فرا خواندیم،  و او را نزدیک ساختیم و با او سخن گفتیم. (52)

 و ما از رحمت خود برادرش هارون را که  پیامبر بود به او بخشیدیم. (53)

 در کتاب آسمانی خود از اسماعیل یاد کن که او در  وعده‏هایش صادق و رسول و پیامبر بزرگی بود. (54)

او همواره خانواده خود را به نماز  و زکات دعوت می‏کرد و همواره مورد رضایت پروردگارش بود. (55)

 و در این کتاب (نیز)  از ادریس یاد کن، او بسیار راستگو و پیامبر بزرگی بود. (56)

 و ما او را به مقام  بلندی رساندیم. (57)

 آنها پیامبرانی بودند که خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود،  از فرزندان آدم و از کسانی که با نوح بر کشتی سوار کردیم، و از دودمان آنها که هدایت کردیم و برگزیدیم، آنها کسانی بودند که وقتی آیات خداوند رحمان بر آنانخوانده می‏شد به خاک می‏افتادند و سجده می‏کردند، در حالی که گریان بودند. (58)

 امابعد از آنها فرزندان ناشایسته‏ای روی کار آمدند که نماز را ضایع کردند و پیروی ازشهوات نمودند و به زودی (مجازات) گمراهی خود را خواهند دید. (59)

 مگر آنها که توبهکنند، ایمان آورند، و عمل صالح انجام دهند، چنین کسانی داخل بهشت می‏شوند و کمترینستمی به آنها نخواهد شد. (60)

 باغهائی است جاودانی که خداوند رحمان، بندگانش را بهآن وعده داده است، هر چند آن را ندیده‏اند، وعده خدا حتما تحقق یافتنی است. (61)

 آنها هرگز در آنجا گفتار لغو و بیهودهای نمی‏شنوند و جز سلام در آنجا سخنی نیست وهر صبح و شام روزی آنها در بهشت مقرر است. (62)

 این همان بهشتی است که ما به ارث بهبندگان پرهیزگار میدهیم. (63)

ادامه دارد.