به نام خداوند بخشنده و مهربان
طه (1)
ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را به زحمت بیفکنی! (2)
آن را فقط برای یادآوری کسانی که (از خدا) میترسند نازل ساختیم. (3)
(این قرآن) از سوی کسی نازل شده که زمین و آسمانهای بلند را آفریده است. (4)
همان بخشندهای که بر عرش مسلط است. (5)
از آن اوست آنچه در آسمانها، و آنچه در زمین، و آنچه میان آن دو، و آنچه در زیر خاک (پنهان) است! (6)
اگر سخن آشکارا بگویی (یا مخفی کنی)، او اسرار -و حتی پنهانتر از آن- را نیز میداند! (7)
او خداوندی است که معبودی جز او نیست; و نامهای نیکوتر از آن اوست! (8)
و آیا خبر موسی به تو رسیده است؟ (9)
هنگامی که (از دور) آتشی مشاهده کرد، و به خانواده خود گفت: «(اندکی) درنگ کنید که من آتشی دیدم! شاید شعلهای از آن برای شما بیاورم; یا بوسیله این آتش راه را پیدا کنم!» (10)
هنگامی که نزد آتش آمد، ندا داده شد که: «ای موسی! (11)
من پروردگار توام! کفشهایت را بیرون آر، که تو در سرزمین مقدس «طوی» هستی! (12)
و من تو را (برای مقام رسالت) برگزیدم; اکنون به آنچه برتو وحی میشود، گوش فراده! (13)
من «الله» هستم; معبودی جز من نیست! مرا بپرست، و نماز را برای یاد من بپادار! (14)
بطور قطع رستاخیز خواهد آمد! میخواهم آن را پنهان کنم، تا هر کس در برابر سعی و کوشش خود، جزا داده شود! (15)
پس مبادا کسی که به آن ایمان ندارد و از هوسهای خویش پیروی میکند، تو را از آن بازدارد; که هلاک خواهی شد! (16)
و آن چیست در دست راست تو، ای موسی؟! (17)
گفت: «این عصای من است; بر آن تکیه میکنم، برگ درختان را با آن برای گوسفندانم فرومیریزم; و مرا با آن کارها و نیازهای دیگری است. (18)
گفت: «ای موسی! آن را بیفکن.» (19)
پس موسی آن (عصا) را افکند، که ناگهان اژدهایی شد که به هر سو میشتافت. (20)
گفت: «آن را بگیر و نترس، ما آن را به صورت اولش بازمیگردانیم. (21)
و دستت را به گریبانت ببر، تا سفید و بیعیب بیرون آید; این نشانه دیگری (از سوی خداوند) است. (22)
تا از نشانههای بزرگ خویش به تو نشان دهیم. (23)
اینک به سوی فرعون برو، که او طغیان کرده است.» (24)
ادامه دارد.
.jpg)
