ویلیام وایت(2012)، قطع سیگار در یک گروه ریکاوری:
مصاحبه ای با حسین دژاکام، کنگره 60 ، ایران.
قطع سیگار در یک گروه ریکاوری:
مصاحبه ای با آقای حسین دژاکام،کنگره60،ایران
ویلیام وایت
معرفی:
سیگار کشیدن مجموعه الکلی ها و مصرف کنندگان دیگر مواد و فراتر از آن مجموعه ای از دیگر مردم عادی را در بر میگیرد، اعتیاد به نیکوتین همچنان یکی از علت های اصلی مرگ بین افرادی است که از اعتیاد رهایی یافته اند.هوشیاری درباره این مسئله و قطع آن در گروههای ریکاوری در سرتاسر دنیا افزایش یافته است.
شاید هیچ گروهی متمرکزتر و سیستماتیک تر از کنگره60 در ایران این کار را انجام نمی دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این گروه فعال در ایران و خواندن اولین مصاحبه من با آقای حسین دژاکام و همچنین کتاب های ایشان می توانید به www.williamwhitepapers.com مراجعه نمایید.
در اواخر سال 2012 از آقای دژاکام خواستم تا نظرات خود را درباره روند رو به رشد قطع سیگار در کنگره 60 بیان نمایند، لطفا با ما در این مصاحبه همراه شوید.
ویلیام وایت : حسین باعث خوشوقتی است که دوباره با شما صحبت می کنم. ممکن است لطفا رواج و نگرش به سیگار کشیدن در سال های آغازین کنگره 60 را توصیف کنید؟
آقای حسین دژاکام: سلام بیل من هم خیلی خوشحال هستم که دومین مصاحبه را با شما انجام می دهم.
و اما پاسخ سوال شما، از سال های آغازین کنگره 60 تا همین 8 یا 9 ماه قبل، سیگار کشیدن به شدت در کنگره 60 رواج داشت و این موضوع بحدی شدت داشت که در شعبه مرکزی، پس از اتمام جلسات گروه درمانی،
آن قدر سیگار می کشیدند که فضای سالن کاملادود آلود بود، گویی که فضای سالن را مه گرفته است و ما مجبور شدیم یک هواکش بسیار قوی مثل موتور جت هواپیما روی پشت بام مستقر کنیم تا دود سیگار را از سالن خارج کند ، در نظر بگیرید که 400 نفر با هم سیگار بکشند.
ویلیام وایت : من با کنگره 60 آشنایی دارم و گزارش ها و عکس های ورزشی آن را دیده ام ، اعضای کنگره 60 اکثرا ورزشکار شده اند ، چگونه شما ورزش و کشیدن سیگار را کنار هم قرار داده بودید؟
آقای حسین دژاکام: (با خنده) حق با شما است، مجسم کردن افراد ورزشکاری که قبل و بعد و یا در وقت استراحت بین مسابقات ورزشی در حال کشیدن سیگار باشند ، خیلی مضحک و خنده آور است.
ولی واقعا این کاری بود که ما انجام می دادیم و از دیدگاه خود ما کاری عادی بود ولی از دیدگاه دیگران کاری تعجب انگیز و نقطه ای سیاه بود.
ویلیام وایت : شما که در سطوح مختلف برای کنگره60 برنامه ریزی می کنید ، چگونه این مسئله را نادیده گرفتید و برای اصلاح آن برنامه ای ارائه نکردید؟
آقای حسین دژاکام : بیل عزیز، آب از سرچشمه گل آلود بود ، یعنی خود من سردسته کسانی بودم که سیگار می کشیدند
ویلیام وایت : شما چه مدت و چند نخ سیگار می کشیدید؟
آقای حسین دژاکام : حدود 35 سال و در این اواخر روزانه تقریبا 40 نخ که گاهی کم و یا زیاد می شد و در طول این 35 سال ، هیچ گاه سیگار کشیدن را قطع نکرده بودم.
ویلیام وایت : چه اتفاقاتی باعث شد که مسئله سیگار کشیدن اعضای کنگره 60 را مورد بازبینی قرار دهید؟
آقای حسین دژاکام : من هرگز حاضر نبودم که سیگار کشیدن اعضای کنگره 60 را مورد بازبینی قرار بدهم ، چون به سیگار کشیدن علاقه مند بودم و فکر می کردم بدون کشیدن سیگار قادر به انجام کارهایم نیستم ، حتی کارهای نویسندگی ، زیرا فکر می کردم در طول 35 سال مغز من کاملا به نیکوتین نیازمند است و بدون نیکوتین قادر به کنترل اوضاع به نحو احسن نیستم و همیشه مدافع این نکته بودم که سیگار با وجود ضررهای مختلف ، حتما منافع زیادی هم دارد و همیشه استدلال می کردم که تا کنون کسی برای مزایای سیگار تحقیق نکرده است ، اگر کسی تحقیق کند ، حتما چیزهایی را پیدا خواهد کرد و اگر خاطرتان باشد ، زمانیکه شما مقاله ای در مورد ضررهای سیگار نوشته بودید ، با هم در همین مورد کمی بحث کردیم و من مدافع سیگار کشیدن بودم.
ویلیام(با خنده): آره یادم هست ، پس چه شد که عقیده ات عوض شد؟
آقای دژاکام: خیلی ساده ، ساده تر از آن چه که تصور کنید و همین طور خطرناک ،خطرناک تر از آن چه که برای یک انسان رخ می دهد:
دقیقا در تاریخ 15/11/1390 حدود ساعت 14 در اثر صحبت کردن با یک مصرف کننده کریستال مت که در توهم کامل بود ، یک استرس کوچک به من وارد شد ، نیم ساعت بعد در اتاق کارم در یک لحظه احساس کردم ، سراسر بدنم را عرق سرد فرا گرفته و توان راه رفتن ندارم ، به هر سختی که بود ، یکی از همکارانم را صدا زدم ، بلافاصله پزشک و آمبولانس حاضر شد ، تا به خود آمدم خودم را در بیمارستان دیدم که لباسهایم را درآوردند و لباس بیمارستان بر من پوشانیدند و انواع و اقسام سیم ها را به من متصل کردند و تزریق های جور واجور و خوردن قرص های رنگارنگ آغاز گردید
به دکتر گفتم می خواهم سیگار بکشم.
دکتر خندید و گفت اینجا بیمارستان است و کشیدن سیگار ممنوع است. با خودم گفتم ، بالاخره جای خلوتی را پیدا می کنم و سیگار می کشم.
به هر حال به دکتر گفتم چه بلایی سر من آمده ، چه وقت کارتان تمام می شود چون می خواهم به منزل بروم.
دکتر گفت: شما سکته کردید ، یک سکته خیلی خطرناک، بطوریکه کاملا مردید و دوباره زنده شدید ، امشب هم میهمان ما هستید و همینطور چندین شب دیگر و مرا به بخش سی سی یو منتقل کردند.
ویلیام وایت (با خنده): فکر می کنم که به تلاش خود برای پیدا کردن محلی جهت سیگار کشیدن ادامه دادید؟
آقای حسین دژاکام: متاسفانه و یا خوشبختانه در سی سی یو حتی اجازه پایین آمدن از تخت خواب را هم به من نمی دادند ، و یکبار هم تصمیم گرفتم از تخت بدون اجازه پائین بیایم تا موقعیت مکانی را بررسی کنم تا جای خلوتی را برای کشیدن سیگار پیدا کنم ، در این شرایط با وجود اینکه سیم های زیادی به من متصل بود ، آن ها را از بدنم یکی یکی جدا کردم و ایستادم و خواستم سرم را هم قطع کنم که ناگهان به طرف زمین سقوط کردم و نقش بر زمین شدم و از صدای زمین خوردن من پرستاران دویدند و مرا از زمین بلند کردند ؛خوشبختانه چیزی نشد..
ویلیام: آیا از سیگار کشیدن منصرف شدید؟
آقای دژاکام : به هر حال پرستاران به همراه پزشک مرا روی تخت خوابانیدن و کلیه سیم ها و اتصالات به من وصل شد و کمی هم با من دعوا کردند که نبایستی بدون اجازه و کمک از تخت پائین بیایم.
نه ، من از فکر کشیدن سیگار منصرف نشده بودم، زیرا من مثل بوکسوری بودم که در رینگ بوکس کتک زیادی خورده بودم و هربار که بر زمین می خوردم ، با شمارش داور 1.......2...........3........هنوز که به عدد 10 نرسیده بود سلول های مغزم فریاد می زدند نیکوتین.................نیکوتین..............نیکوتین.......... و من بلند می شدم و دوباره با یک ضربه حریف نقش زمین می شدم. به هر حال من روی تخت دراز کشیدم و در رویای یک نخ سیگار و شعار نیکوتین ، نیکوتین ، نیکوتین ، در حال تصویر سازی بودم ، که سلول های مغزم در حال تظاهرات و راه پیمایی بودند که ناگهان فکری به ذهنم خطور کرد و به یاد متد D.S.T در درمان اعتیاد به تریاک کشیدنی افتادم.(دژاکام سکوت می کند)
ویلیام : ممکن است توضیح دهید که چطور از متدD.S.T برای درمان اعتیاد به نیکوتین در کنگره 60 استفاده می کنید؟
آقای دژاکام: من در متد D.S.T برای درمان تریاک کشیدنی ، اول با انجام محاسبات میزان مصرف ، تریاک کشیدنی را تبدیل به تریاک خوراکی می کردیم و سپس عملیات کاهش را طبق متد D.S.T انجام می دادیم تا به سفر یا قطع کامل برسیم.
من روی تخت بیمارستان در یک لحظه تصمیم گرفتم که همین عمل را با سیگار انجام بدهم و از پزشک معالج خود سوال کردم ، می توانم به جای سیگار کشیدن از نیکوتین خوراکی استفاده کنم؟ و پزشک معالج من گفت که ایرادی ندارد و من بلافاصله فردی را به دنبال آدامس نیکوتین دار فرستادم و چند دقیقه بعد خوردن آدامس نیکوتین دار را روی تخت بیمارستان شروع کردم و پس از مرخص شدن از بیمارستان این عمل را بین داوطلبان ترک سیگار در کنگره 60 رواج دادم که در این باره بعدا شرح خواهم داد.
ویلیام : آیا خوردن آدامس جلوی میل و وسوسه شما را برای کشیدن سیگار گرفت؟
آقای دژاکام: آری ، خوردن آدامس نیکوتینی تا میزان خیلی زیادی جلوی وسوسه مرا گرفت ، شاید تا میزان بالای 50 درصد ، البته این مسئله خیلی طبیعی است که مغز من نیازمند نیکوتین بود و خوردن نیکوتین تا حدود خیلی زیادی آن را تأمین می کرد.
ویلیام: آیا مجبور شدید که تغییراتی در متد D.S.T که برای درمان اعتیاد ها استفاده می کردید اعمال کنید تا برای درمان اعتیاد به نیکوتین مناسب شود؟
آقای دژاکام : خیر ، تغییرات زیادی داده نشد ، چون اصل متد D.S.T ثابت است ، یعنی D ضریب کاهش همان 0.8 ، و S زمان پله ها همان 21 روز ، و T حداقل زمان همان 10 ماه می باشد. فقط در متد D.S.T برای سیگار پس از محاسبه میزان نیکوتین خوراکی تا مدت 3 ماه هیچ گونه کاهشی انجام نمی گیرد ، یعنی 3 ماه اول را برای سازگاری در نظر گرفته ایم و کاهش میزان مصرف نیکوتین طبق متد D.S.T پس از 3 ماه آغاز می گردد و مطلب دیگر ساعات مصرف است ، در اجرای متد D.S.T برای سیگار ، خوردن آدامس هیچ ساعت مشخصی ندارد ، ولی میزان مصرف روزانه نبایستی از میزان تعیین شده زیادتر شود ، اگر کمی کمتر شود ایرادی ندارد، به صورتی نباشد که کاهش آن سرعت بگیرد.
پایان قسمت اول.
.jpg)
