اشعار و نغمه های بیداری-قسمت دوم-2

در نگاهت
همه‌ی مهربانی‌هاست
قاصدی که زندگی را خبر می‌دهد
و در سکوتت همه‌ی صداها
فریادی که
بودن را تجربه می‌کند ...

#احمد_شاملو


می آیم... می آیم... می آیم
و آستانه پر از عشق می شود
و من در آستانه به آنها
که دوست می دارند
و دختری که هنوز آنجا
در آستانه پرعشق ایستاده
سلامی دوباره خواهم داد...

#فروغ_فرخزاد



من از زمانی که قلب خود را گم کرده‌است می‌ترسم
من از تصویر بیهودگی این همه دست
و از تجسم بیگانگی این همه صورت می‌ترسم
من مثل دانش‌آموزی
که درس هندسه‌اش را
دیوانه‌وار دوست می‌دارد تنها هستم
و فکر می‌کنم...
و فکر می‌کنم...
و فکر می‌کنم...
و قلب باغچه در زیر آفتاب ورم کرده‌است
و ذهن باغچه دارد آرام‌آرام
از خاطرات سبز تهی می‌شود

#فروغ_فرخزاد
"قسمتی از شعر دلم برای باغچه میسوزد"



در این باغچه که خارج از تصور و خیال
آدمیزاد است، تنها چیزی که وجود دارد کشتار
بی دلیل، اعدام های ساده، حتی ساده تر از در
آمدن آفتاب و یا ریزش برگ است.
بدین ترتیب اگر از احوالات ما خواسته باشی،
خود بهتر میتوانی حدس بزنی، گوش به رادیو
و انتظار اینکه دیاگرام مرگ روی چه خط و
چه رنگی در نوسان است.»

نامه از #غلامحسین_ساعدی به
#آرشاک_توماسیان



تار های بی کوک و کمان باد ولنگار
باران را گو بی آهنگ ببار
غبارآلوده از جهان تصویری
واژگونه در آبگینه ی بی قرار
باران را گو بی مقصود ببار
لبخند بی صدای
صد هزار حباب در فرار
باران را گو به ریشخند ببار
چون تار ها کشیده و کمان کش باد
آزموده تر شود
و نجوای بی کوک به ملال انجامد
باران را رها کن و خاک را بگذار
تا با همه گلویش سبز بخواند
باران را اکنون گو بازیگوشانه ببار

#احمد_شاملو



و نترسیم از مرگ
مرگ پایان کبوتر نیست.
مرگ وارونه یک زنجره نیست.
مرگ در ذهن اقاقی جاری است.
مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد.
مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می‌گوید.
مرگ با خوشه انگور می‌آید به دهان.
مرگ در حنجره سرخ – گلو می‌خواند.
مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است.
مرگ گاهی ریحان می‌چیند.
مرگ گاهی ودکا می نوشد.
گاه در سایه نشسته است به ما می‌نگرد.
و همه می‌دانیم.
ریه‌های لذت، پر اکسیژن مرگ است

#سهراب_سپهری



بیش از این‌ها، آه، آری
بیش از این‌ها می‌توان خاموش ماند

می‌توان ساعات طولانی
با نگاهی چون نگاه مردگان، ثابت
خیره شد در دود یک سیگار
خیره شد در شکل یک فنجان
در گلی بی‌رنگ، بر قالی
بیش از این‌ها، آه، آری

در خطی موهوم، بر دیوار
می‌توان با پنجه‌های خشک
پرده را یک‌سو کشید و دید
در میان کوچه باران تند می‌بارد

#فروغ_فرخزاد


ادامه دارد.