-اعتیاد، عقل را ضایع، اراده را سست می نماید.

 اعتیاد در ابتدا موجب بی خیالی مقطعی و گذرا می شود، ولی در صورت ادامة

مصرف، شخص بیمار را گرفتار روزمرگی و پوچ گرایی و در نهایت مرگ و نیستی می

 نماید.

-اعتیاد، موجب تضعیف و از بین رفتن ایمان می شود.

اعتیاد غیرت و انسانیت و معرفت را کمرنگ می نماید، تا آنجا که شخص بیمار برای

 بدست آوردن مواد مصرفی روزانه اش، از بسیاری از امور انسانی و اخلاقی صرف

 نظر می کند و بر روی آنها خط بطلان می کشد و این خود مقدمه ای است برای

 راهیابی به دنیای حیوانیت و پستی.

-بیماری اعتیاد، موجب از دست رفتن فرصتهای گرانبهایِ مادی و معنوی در طول

 مسیر زندگی
می­شود، به طوری که فرصتهای ترقی و پیشرفت، یکی یکی به راحتی از لایِ

انگشتان دستان شخص معتاد، بیرون می رود.

-اعتیاد موجب سلب اعتماد و ایجاد سوءظن اطرافیان چه در محیط خانه و چه در

اجتماع، بویژه محل کار می شود.

-ترک تحصیل، افت تحصیلی، عدم موفقیت در تحصیلات عالیه از نتایج مخرب اعتیاد است.

-اعتیاد، شادی، عشق و امید را می سوزاند و در عوض ناامیدی، غم، افسردگی، تنفر و ناامیدی را به ارمغان می آورد.

-اعتیاد، موجب رشد چشمگیرِ بزهکاری در میان مردم، بویژه جوانان می شود.

-اعتیاد، انسان را به قدری روبه صفت و خائن می نماید که برای رفع خماری و

بدست آوردنِ مواد مصرفیِ روزانه به انواع حیله و دروغ متوسل می شود. شخص

 وابسته به انواع مواد مخدر و مشروبات الکلی، حتی از بکار بستن انواع حیله ها و

 بیان دروغ به نزدیکترین اعضای خانواده خویش، هیچ گونه شرم و اکراهی ندارد.

بلکه دزدی از وسائل خانه و دروغ گفتن به اعضای خانواده را برای رفع نیاز روزانه خود،

مجاز می شمارد.

-اعتیاد، یک جوان خوش استعداد، پرانرژی و فعال را تبدیل به انسانی تنبل، دروغگو و شیاد می نماید.

-اعتیاد موجب بروز درگیریها و مشکلات عدیده ی خانوادگی بخصوص مابین زن و

 شوهر می شود و در نتیجه فرجامی جز شکست، طلاق و نفرت را به ارمغان نمی

 آورد.

-اعتیاد موجب تضعیف نیروی جنسی که خود عامل مهمی برای تکثیر نسل و ایجاد

عشق و دوستی در همسران است، می شود.

-شخص معتاد، نسبت به حوادث و اتفاقاتی که در پیرامونش می گذرد، بی اعتنا می

 شود. او به اوضاع اجتماعی، خانوادگی و اقتصادی هیچ توجهی نشان نمی دهد.

چرا که او فقط به فکر برطرف کردن نیاز روزانه اش در ارتباط با مواد مصرفی اش می

 باشد. اگر دنیا را آب ببرد، معتاد را هم آب و هم خواب می برد.

-مواد مخدر و انواع مشروبات الکلی، همانند کرمهای کوچک و ریزی هستند که در

 تنة یک درخت بزرگ و تنومند لانه می کنند و یواش یواش و به مرور آن درختِ تنومند

 را از پای درمی آورند و او را از درون پوک و پوسیده می نمایند.

-اعتیاد موجب ضعف قوای ایمنی بدن و آسیب پذیر شدن آن در مقابل انواع امراض و

 بیماریها می­شود.

-در برخی از موارد، اعتیاد، موجب تسکین و پنهان ماندن علت و نشانه های بیماری

 می شود. از این رو شخص بیمار، هیچ گونه علائمی از بیماری را احساس نمی کند

تا در پی درمان آن برآید به همین دلیل، میکروبهای هلاک کننده، امراض در بدنش

مخفی می ماند و با تسکین مقطعی که از مصرف مواد حاصل می شود، مجال ظهور

 و بروز پیدا نمی نماید، تا جایی پیش می رود که موجب مرگ زودهنگام می گردد.

-اعتیاد، موجب از دست رفتن آب بدن، یبوست چروک دست و صورت و بدکار کردن

اعضای بدن، همچون کبد و کلیه و معده می شود.

-اعتیاد موجب شکل گیری خواب مصنوعی و اضافی در معتاد می شود. از این رو

 شخص معتاد، ساعتهای طولانی از عمر خود را در خواب خرگوشی سپری می

 نماید. خواب زیاد و اضافی و عدم تحرک کافی جسمی، موجب انباشته شدنِ

 ناخالصیها و چربی های اضافه در بدن او می گردد.

-اعتیاد موجب زرد و پوسیده شدن دندانها و آسیب رسیدن به لثه و مینای دندانها

 می شود.

-اعتیاد موجب شکل گیری اضطراب، افسردگی، عذاب وجدان، پوچ گرائی، بی

 هدفی، ناامیدی، انفعال و در نهایت میل به از بین بردن خود، برای رهائی از دردها و

مشکلات عدیدة ذهنی، روحی و جسمی می شود.

از این رو میل به خودکشی و یا انجام آن، در بین معتادان کاری رایج و شایع است.

-اعتیاد به انواع مواد مخدر و مشروبات الکلی، همانند باتلاقی هست که هر چه

 شخص بیمار برای جبران کاهش تأثیر مواد، به افزایش آن می پردازد، بیشتر در

 اعماقِ مرداب فرو می رود و هر چه که بیشتر در باتلاق اعتیاد فرو رود به همان اندازه

 به خود و اطرافیانش ضرر می رساند.

«برای ترک اعتیاد چه باید کرد؟»

(1) در کتاب قدرت پول، قسمتِ تحلیلی دربارة اعتیاد علاوه بر تأکید نمودن نویسنده

 به بیمار بودن شخص معتاد و هراس او از زندگی می خوانیم: برای رهایی از اعتیاد

این بلا و آفتِ خانمانسوز بار دیگر توجه به معتادان را به این موضوع جلب می کنیم

که ابتدا بایستی جسم و جان را آرامش نسبی بخشید و سپس به تمرینهای زیر

 پرداخت:

1-در روی یک مبل راحت بنشینید و یا روی نیمکت نرمی دراز بکشید، در حالی که با

 روشِ تلقین آرام سازی از تنش خود می کاهید، وارد حالت پینکی و چرت بشوید. در

 این حالت آرامش و بدون اضطراب که آمادگی پذیرش هر فکری را خواهید داشت،

 حال می دانید که ضمیر باطن آن فکر را در خود رسوخ خواهد داد و بر لوح خو ثبت

 خواهد کرد.

2-حال به ضمیر باطن خود بگوئید: من اعتیاد خود را ترک کرده ام و آرامش روحی پیدا

کرده ام. آن حالتی را در نظر مجسم کنید که از قید اعتیاد خلاص شده اید و آن

 احساس رضایت و شادی باطنی است که باید پیش دیده تصویر کنید. این حالت را

 به مدت 5 دقیقه ادامه بدهید. 

 3-در آن حالت فردی را که سخت به او علاقه دارید و برایتان بسیار عزیز است، خواه

 شوهر یا زن یا حتی پزشک معالجتان را در نظر آورید که جلورویتان ظاهر شده است

 و این سخنان را از زبان او می شنوید:

به شما تبریک می گویم! ... من به شما توصیه می کنم که این تمرین را دو تا سه

 دفعه در روز تکرار کنید. شب نیز در وقت خواب تمرین را انجام بدهید.

همیشه پیشگیری، بهتر از درمان است. ولی وقتی که بیماری اعتیاد، گریبانگیر ما

 شد، چاره ای جز یک ترک درست و علمی باقی نمی ماند.

یک فرهنگ غلطی که در بین برخی از مردم شایع شده است، مبنی بر این می

باشد که شخص معتاد، یا سریع و ضربتی اعتیادش را کنار بگذارد و یا باید از جامعه و

 خانواده طرد شود. در قبال این افرادی که نادرست می اندیشند، باید اذعان کرد،

 بیمار معتادی که به مضراتِ اعتیاد خویش آگاهی یافته است و روز و شب، بی قرار و

 مصمم است تا اینکه دریچه ای بر روی وی گشوده شود تا او بتواند از این دام پربلا و

 خانمانسوز رهایی یابد، آیا منصفانه و انسانی است که این گونه انسانها را بی

 دفاع و بی یاور باقی بگذاریم؟

آیا این بیماری که سالهای سال عمر خود را، چه در شادی و نشاط و چه در غم و

ناراحتی، در شب و روز، تمام خاطرات و زندگی خود را با مواد مخدر و یا الکل آغاز

 نموده و به پایان برده است، می تواند سریع و ضربتی، این بیماری خزنده و کشنده

 را که آرام آرام و به طور نامحسوس در تمام ذرات وجودش، رخنه نموده ترک نماید؟

و آیا، یک ترک ضربتی و غیرعلمی به نتیجه ای مثبت و دلخواه راه می برد؟

 جواب این سوالها این است که بهترین روش ترک اعتیاد، لاجرم سریعترین روش

 نیست و در عین حال یک ترک زمانی موفقتر است که بصورت آرام و تدریجی توأم با

 مشاوره و درمان روحی و جسمی، زیر نظر یک پزشک متخصص و یک مشاور یا روان

 شناسی آگاه و دلسوز، صورت پذیرد.

ادامه دارد.