این یادی است از رحمت  پروردگار تو نسبت به بنده‏اش زکریا. (2)

 در آن هنگام که پروردگارش را در خلوتگاه   )عبادت) خواند. (3)

 گفت پروردگارا! استخوانم سست شده و شعله پیری تمام سرم را فرا  گرفته و من هرگز در دعای تو از اجابت محروم نمی‏شدم.      (4)

 و من از بستگانم بعد از  خودم بیمناکم (که حق پاسداری از آئین تو را نگاه ندارند) و همسرم نازا است، تو به  قدرتت جانشینی به من ببخش. (5)

 که وارث من و آل یعقوب باشد و او را مورد رضایتت  قرار ده. (6)

 ای زکریا! ما تو را به فرزندی بشارت می‏دهیم که نامش یحیی است، پسری  همنامش پیش از این نبوده است. (7)

گفت: پروردگارا! چگونه فرزندی برای من خواهد بود  در حالی که همسرم نازا است، و من نیز از پیری افتاده شده‏ام؟! (8)

 فرمود: اینگونه  پروردگارت گفته (و اراده کرده) این بر من آسان است من قبلا تو را آفریدم و چیزی  نبودی! (9)

عرض کرد: پروردگارا! نشانه‏ای برای من قرار ده. گفت نشانه تو این است که  سه شبانه روز قدرت تکلم (با مردم) نخواهی داشت، در حالی که زبان تو سالم است. (10)  

او از محراب عبادتش به سوی مردم بیرون آمد و با اشاره به آنها گفت صبح و شام (به  شکرانه این نعمت) خدا را تسبیح گوئید.  (11)

 ای یحیی! کتاب (خدا) را با قوت بگیر، و  ما فرمان نبوت (و عقل کافی) در کودکی به‏او دادیم. (12)

 و به او رحمت و محبت از  ناحیه خود بخشیدیم، و پاکی (روح و عمل) و او پرهیزگار بود. (13)

 او نسبت به پدر و  مادرش نیکوکار بود و جبار (و متکبر) و عصیانگر نبود. (14)

 و سلام بر او آن روز که  تولد یافت، و آن روز که می‏میرد، و آن روز که زنده و برانگیخته می‏شود. (15)

 در این  کتاب (آسمانی قرآن) از مریم یاد آر، آن هنگام که از خانواده اش جدا شد و در ناحیه  شرقی قرار گرفت. (16)

 و حجابی میان خود و آنها افکند (تا خلوتگاهش از هر نظر برای  عبادت آماده باشد) در این هنگام ما روح خود را به سوی او فرستادیم و او در شکل  انسانی بیعیب و نقص بر مریم ظاهر شد. (17)

 او (سخت ترسید و) گفت من به خدای رحمن از  تو پناه می‏برم اگر پرهیزگار هستی. (18)

 گفت من فرستاده پروردگار توام (آمده‏ام) تا  پسر پاکیزه‏ای به تو ببخشم! (19)

 گفت چگونه ممکن است فرزندی برای من باشد در حالی  که تاکنون انسانی با من تماس نداشته، و زن آلوده‏ای هم نبوده‏ام؟! (20)

 گفت مطلب همین است که پروردگارت فرموده، این کار بر من سهل و آسان است، ما می‏خواهیم او رانشانه‏ای برای مردم قرار دهیم و رحمتی از سوی ما باشد، و این امری است پایان یافته(و جای گفتگو ندارد). (21)

 سرانجام (مریم) باردار شد و او را به نقطه دوردستی برد.(22)

 درد وضع حمل او را به کنار تنه درخت خرمائی کشاند، (آنقدر ناراحت شد که) گفتای کاش پیش از این مرده بودم و به کلی فراموش شده بودم. (23)

 ناگهان از طرف پائینپایش او را صدا زد که غمگین مباش ‍ پروردگارت زیر پای تو چشمه آب (گوارائی) قرارداده است. (24)

 و تکانی به این درخت نخل بده تا رطب تازه بر تو فرو ریزد. (25)

 از(این غذای لذیذ) بخور، و از (آن آب گوارا) بنوش، و چشمت را (به این مولود جدید( روشن دار، و هر گاه کسی از انسانها را دیدی با اشاره بگو: من برای خدای رحمان روزهگرفته‏ام و با احدی امروز سخن نمی‏گویم این نوزاد خودش از تو دفاع خواهد کرد.(26)

ادامه دارد.