اشعار و نغمه های بیداری-قسمت دوم-2

در نگاهت
همه‌ی مهربانی‌هاست
قاصدی که زندگی را خبر می‌دهد
و در سکوتت همه‌ی صداها
فریادی که
بودن را تجربه می‌کند ...

#احمد_شاملو


می آیم... می آیم... می آیم
و آستانه پر از عشق می شود
و من در آستانه به آنها
که دوست می دارند
و دختری که هنوز آنجا
در آستانه پرعشق ایستاده
سلامی دوباره خواهم داد...

#فروغ_فرخزاد



من از زمانی که قلب خود را گم کرده‌است می‌ترسم
من از تصویر بیهودگی این همه دست
و از تجسم بیگانگی این همه صورت می‌ترسم
من مثل دانش‌آموزی
که درس هندسه‌اش را
دیوانه‌وار دوست می‌دارد تنها هستم
و فکر می‌کنم...
و فکر می‌کنم...
و فکر می‌کنم...
و قلب باغچه در زیر آفتاب ورم کرده‌است
و ذهن باغچه دارد آرام‌آرام
از خاطرات سبز تهی می‌شود

#فروغ_فرخزاد
"قسمتی از شعر دلم برای باغچه میسوزد"



در این باغچه که خارج از تصور و خیال
آدمیزاد است، تنها چیزی که وجود دارد کشتار
بی دلیل، اعدام های ساده، حتی ساده تر از در
آمدن آفتاب و یا ریزش برگ است.
بدین ترتیب اگر از احوالات ما خواسته باشی،
خود بهتر میتوانی حدس بزنی، گوش به رادیو
و انتظار اینکه دیاگرام مرگ روی چه خط و
چه رنگی در نوسان است.»

نامه از #غلامحسین_ساعدی به
#آرشاک_توماسیان



تار های بی کوک و کمان باد ولنگار
باران را گو بی آهنگ ببار
غبارآلوده از جهان تصویری
واژگونه در آبگینه ی بی قرار
باران را گو بی مقصود ببار
لبخند بی صدای
صد هزار حباب در فرار
باران را گو به ریشخند ببار
چون تار ها کشیده و کمان کش باد
آزموده تر شود
و نجوای بی کوک به ملال انجامد
باران را رها کن و خاک را بگذار
تا با همه گلویش سبز بخواند
باران را اکنون گو بازیگوشانه ببار

#احمد_شاملو



و نترسیم از مرگ
مرگ پایان کبوتر نیست.
مرگ وارونه یک زنجره نیست.
مرگ در ذهن اقاقی جاری است.
مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد.
مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می‌گوید.
مرگ با خوشه انگور می‌آید به دهان.
مرگ در حنجره سرخ – گلو می‌خواند.
مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است.
مرگ گاهی ریحان می‌چیند.
مرگ گاهی ودکا می نوشد.
گاه در سایه نشسته است به ما می‌نگرد.
و همه می‌دانیم.
ریه‌های لذت، پر اکسیژن مرگ است

#سهراب_سپهری



بیش از این‌ها، آه، آری
بیش از این‌ها می‌توان خاموش ماند

می‌توان ساعات طولانی
با نگاهی چون نگاه مردگان، ثابت
خیره شد در دود یک سیگار
خیره شد در شکل یک فنجان
در گلی بی‌رنگ، بر قالی
بیش از این‌ها، آه، آری

در خطی موهوم، بر دیوار
می‌توان با پنجه‌های خشک
پرده را یک‌سو کشید و دید
در میان کوچه باران تند می‌بارد

#فروغ_فرخزاد


ادامه دارد.

اشعار و نغمه های_بیداری-قسمت اول-1

1-

در نگاهت

همه‌ی مهربانی‌هاست

قاصدی که زندگی را خبر می‌دهد

و در سکوتت همه‌ی صداها

فریادی که

بودن را تجربه می‌کند ... 

#احمد_شاملو

-----------------------------

2-

دیگر پیکر سرد مرا

می‌فشارد خاک دامنگیر خاک!

بی تو دور از ضربه‌های قلب تو

قلب من می‌پوسد آنجا زیر خاک

بعدها نام مرا باران و باد

نرم می‌شویند از رخسار سنگ

گور من گمنام می‌ماند به راه

فارغ از افسانه‌های نام و ننگ

#فروغ_فرخزاد

--------------------------------

3-

همه چیز

شکلی از فراموشی بود

حتی همین دیدارهای گاه و بیگاه

و دیوانه‌وارمان

#تورگوت_اویار

 -----------------------

4-

به من چه دادید ، ای واژه های ساده فریب

و ای ریاضت اندامها و خواهش ها ؟

اگر گلی به گیسوی خود میزدم

از این تقلب ، 

از این تاج کاغذین

که بر فراز سرم بو گرفته است ، 

فریبنده تر نبود ؟...

#فروغ_فرخزاد

----------------------------------

5-

عشق پیدا شده‌ست

پرنیان وزیدنش

در باد

گونه‌ام را نواخت.

عطر او بود در طراوت صبح.

عشق پیدا شده‌ست،

می‌دانم؛

عشق پیدا شده‌ست بار دگر.

آی دل!

آی خاکستر غریب!

وزش شعله را بنوش،

بنوش...

#اسماعیل_خویی

---------------------------------------

6-

تا در آیینه پدیدار آیی 

عمری دراز در آن نگریستم 

من برکه‌ها و دریاها را گریستم

ای پری‌وارِ در قالبِ آدمی 

که پیکرت جز در خُلواره‌ی ناراستی نمی‌سوزد! 

حضورت بهشتی‌ست 

که گریزِ از جهنم را توجیه می‌کند، 

دریایی که مرا در خود غرق می‌کند 

تا از همه گناهان و دروغ 

شسته شوم. 

و سپیده‌دم با دست‌هایت بیدار می‌شود.

#احمد_شاملو 

--------------------------------------------------

7-

دست‌های تو در دست من است.

امید تو با من است. اطمینان تو با من است.

چه چیز ممکن است بتواند مانع پیشرفت من شود؟

کوچکترین لبخند تو مرا

از همه‌ی بدبختی‌ها نجات می دهد.

کوچک ترین مهربانی تو مرا از نیروی

همه‌ی خداها سرشار می‌کند...

#احمد_شاملو

"از نامه‌های شاملو به آیدا"

پایان.