چکار کنم تو خواب حرف نزنم؟ 
انواع حرف زدن در خواب 


صحبت کردن در خواب گاهی یک رفتار غیر طبیعی است و سر منشا هایی دارد ولی گاهی اوقات یک اتفاق ساده است. حرف می تواند در حد زمزمه باشد و بسیار کوتاه و گاهی هم می تواند به شکل واضح و حتی برملا کردن راز و گفتن برخی عقاید که فرد در طول روز از بازگو کردن آنها عاجز است، باشد. حرف زدن در خواب برای خود فرد ایرادی را دچار نیم شود بلکه در گاهی موارد امکان دارد موقع بیداری هیچ چیزی را به خاطر نیاورد. اما برای فردی که کنار آن شخص می خوابد می تواند آزار دهنده باشد.


عوامل موثر
عواملی هستند که در بروز این امر دخیل هستند به عنوان مثال: ژنتیک، کمبود خواب، اختلالات خواب، داروهای خاص، تب که در این مورد باید گفت که با بالا رفتن تب، فرد به هذیان گویی دچار می شود و از کلمات نامفهومی استفاده می کند. اختلال در غذا خوردن، استرس عاطفی، وحشت شبانه، اختلال سلامت روان، مصرف مواد مخدر و محرک ها.



راه کارهای ساده
با برخی راهکارها می توان تا حدودی صحبت کردن در خواب را کنترل کرد، از آن جمله دوری از خوردن وعده غذایی سنگین و مصرف کافئین در ساعت های نزدیک به خواب، استفاده از تخت خواب و یا تشک و بالشت با کیفیت راحت، پرهیز از استرس، دور کردن وسایل الکترونیکی از اتاق خواب، نور ملایم، پرهیز از استفاده از تلفن همراه قبل از خواب خصوصا در رختخواب، حذف صداهای اضافه هنگام خواب یا پخش موزیک ملایم جهت خوابیدن.



حرف زدن در خواب مردان و زنان



اخیرا بر اساس تحقیقات به عمل آمده در مورد حرف زدن در خواب و خواب های پریشان، محققین به این نتیجه رسیده اند که کلمه (نه) و کلمه (لعنت) که هر دو نشان از نارضایتی دارند بیشتر از کلمات دیگر در خواب به کار برده می شوند. و باید گفت که ناسزاگویی نیز در خواب در مردان بیش از زنان است و این شاید به دلیل فضای کاری خشن مردان و نوع بیان مردان نسبت به زنان باشد که در دایره واژگانشان وجود دارد. حرف زدن در خواب یکی از نمونه های اختلال در خواب است که گاهی شامل راه رفتن در خواب و ترس های شبانه هم می‌شود.



تحریک سیستم عصبی
برخی از محققین اذعان کرده اند که بر اساس تجربه، حرف زدن در خواب می‌تواند بر اثر تحریک بیش از حد سیستم عصبی باشد. و باید گفت که یک عامل تاثیرگذار به عنوان مثال استفاده بیش از حد از تکنولوژی و کافئین قبل از خواب می تواند این امر را منجر شود. و اما اختلالات در خواب بیشتر برای افرادی بروز می‌کند که زندگی را برای خود سخت می‌کنند و این کمال‌گرایی این افراد است که حرفی که واقعا می‌خواهند بگویند را به زبان نمی آورند و در نتیجه در خواب افکارشان را به زبان می‌آورند.



رفتار درمانی

یک راه حل درمانی کمک کننده برای حرف زدن در خواب، رفتار درمانی است. رفتار درمانی نوعی درمان است که بر تغییر رفتارها و الگوهای افکار، بهبود عواطف و تقویت مکانیسم های مقابله ای تمرکز دارد. رفتار درمانی به بررسی جنبه های متفاوت یک شخص می پردازد و وی را با این حقایق رو برو می کند. رفتار درمانی با به کار گرفتن مهارت های ریلکسیشن، صحبت در خواب را هدف قرار داده و با دستورالعمل های خود به کاهش اضطراب نیز کمک می کند.



هیپنوتیزم
رفتار درمانی نام علمی همان هیپنوتیزم

است که با تحقیقات انجام شده در سال 2013 به نتایج خوبی رسیده اند و توانسته اند بسیاری از افرادی را که به این اختلال دچار بوده اند را درمان کنند. اما باید گفت که این درمان ها توسط هیپنوتیزم تنها بر روی مورد اختلال حرف زدن در خواب مطالعه نکرده است بلکه به طور کلی اختلالات را مورد بررسی قرار داده است و باید این نکته را حایز اهمیت قرار داد که حرف زدن در خواب هیچ درمان قطعی ندارد. اما می توان به راهکارهایی اشاره کرد که می تواند تا حدودی این عارضه را کنترل کند.



حالِ خوب

برای مثال با کاهش استرس در طول روز و کنترل روابط و جایگزین کردن اعتدال در رفتار و آرامش به جای خشم می توان از حال بهتری در طول روز بهره برد تا جایی برای باگ های ذهنی به وجود نیاید و زمانی را به تخلیه احساسات و عواطف اختصاص دهیم تا در شب، خواب آرامتری را تجربه کنیم.

اختلال حرکتی
باید به این نکته توجه داشت که اگر یک بزرگسال بدون سابقه قبلی شروع به حرف زدن در خواب ‌کند و حرف زدن او همراه با حرکات خشونت‌آمیز و بازسازی رویا در حالی که هنوز در خواب است، باشد به عنوان اختلال حرکتی شناخته می‌شود و مورد دیگر اینکه اگر صحبت‌های مکرر در خواب که با خواب فرد دیگر یا همسرش تداخل کند مشکل‌ساز خواهد شد و در این موارد احتیاج است که به پزشک مراجعه شود.


درمان با طب سنتی
دمنوش های آرامش بخش

حرف زدن در خواب را می توان با آرامش و خواب کافی داشتن تا حدودی کنترل کرد. افرادی که در خواب صحبت می کنند می توانند قبل از خواب دمنوش های آرام بخش همچون گل گاو زبان، بابونه، بهار نارنج بنوشند تا خوابی راحت و عمیق داشته باشند.  پزشکان طب سنتی تخم کدو حلوایی جهت درمان بی خوابی را بسیار توصیه می کنند.


کربوهیدرات‌ قبل از خواب ممنوع

پرهیز از وعده‌های غذایی سنگین پر از کربوهیدرات‌ احتمال ابتلا به بی خوابی را بالا می‌ برد. از این نوع می توان به نان سفید، نوشابه‌های گازدار و کیک‌ ها که باعث افزایش سریع قند خون شده و امکان بی‌خوابی را افزایش می دهند اشاره کرد. وعده‌های غذایی پر از پروتئین، سبزیجات و چربی‌های سالم را به عنوان وعده غذایی شام مصرف کنید.

مواد مغذی برای خواب بهتر
ماهی، بوقلمون، سیب‌ زمینی و کاهو همگی غذا های غنی از مواد مغذی هستند که کیفیت خواب فرد را تقویت می کنند. خوردن غذا درست قبل از خواب نیز می‌تواند تاثیر منفی بر کیفیت خواب داشته باشد و الگوهای خواب را به هم بریزد و همچنین سعی کنید آخرین وعده غذایی را حداقل سه ساعت قبل از خواب مصرف کنید.

پایان. 

افراد عصبی | خصوصیات افراد عصبی | نشانه های خواستگار عصبی

اهمیت مشاوره ازدواج زمانی مشخص می شود که شما با یک آدم عصبی وارد یک رابطه شوید.آنجا می باشد که خیلی از افراد آرزو میکردن که ای کاش با یک مشاور خوب رابطه را در میان میگذاشتیم در این مقاله تلاش کردیم که برخی از ویژگی این افراد را معرفی کنیم.

افراد عصبی چه تفاوتی با افراد دارای اختلال اضطرابی دارند؟

عصبی بودن یک احساس شایع است که در اثر واکنش استرس بدن ایجاد می شود. این شامل مجموعه ای از پاسخهای هورمونی و فیزیولوژیکی است که به شما کمک می کند تا با تهدیدی که تصور شده یا تصور می شود ، آماده شوید. بدن شما با افزایش تولید آدرنالین خود را برای مبارزه یا فرار از تهدید آماده می کند. تقریباً فوراً قلب شما شروع به تپیدن سریعتر می کند ، فشار خون شما بالا می رود و تنفس شما سریعتر می شود و هوشیاری و انرژی شما را افزایش می دهد. این پاسخ می تواند منجر به احساس عصبی و اضطراب شود. از نظر روانشناس بالینی افراد عصبی نسبت به یک رویداد استرس زا واکنش شدیدی نشان می دهند. موقتی است و با از بین رفتن استرس برطرف می شود. می توان آن را کنترل کرد ، در حالی که عصبی بودن یک علامت شایع اختلالات اضطرابی است ، اما آنها یکسان نیستند. اختلالات اضطرابی اختلالات روانی هستند که از تعدادی عوامل پیچیده از جمله ژنتیک ، شیمی مغز و رویدادهای زندگی ایجاد می شوند. اختلالات اضطرابی طولانی مدت هستند و بدون درمان قابل کنترل نیستند. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اغلب احساسات عصبی یا نگرانی شدید را تجربه می کنند. این احساسات می توانند مکرراً و بدون یک عامل استرس زا ظاهر شوند. این افراد همچنین ممکن است تعدادی از علائم جسمی و روحی را که بر توانایی عملکرد آنها تأثیر می گذارد ، تجربه کنند.

نشانه های افراد عصبی

عصبانیت شدید در تمام مراحل زندگی می تواند بسیار خطرناک باشد. اینکه یک فرد مجرد در خانه پدری خود، هنگام عصبانیت به شدت به هم بریزد و نتواند خشم خود را کنترل کند از لحاظ میزان ناراحتی که برای خودش و اطرافیانش بوجود می آورد، دست کمی از یک فرد متاهل که هنگام عصبانیت از کوره درمی رود ندارد. منظور این است که در تمام مراحل زندگی افراد عصبی هم خود و هم خانواده خود را بسیار تحت تاثیر قرار می دهند و تحمل یک فرد عصبی برای همه دشوار است. فرد عصبی به طور کلی کسی است که به یکباره با شدت زیادی بهم می ریزد و عصبانی می شود و درآن موقع، داد و بیداد می کند، بی احترامی می کند، ممکن است به خود و بقیه ضربه بزند. ظرف یا وسایل اطراف را پتاب کند یا بشکند. که این حد از خشم آنها اصلا طبیعی نیست و باید درمان شود. حسنی که این ویژگی دارد این است که فرد عصبی، نمی تواند رفتار خود را در طولانی مدت پنهان کند. یعنی این افراد به سرعت خصیه خود را ثابت می کنند و برای کسی که می خواهد همسر خود را قبل از ازدواج به خوبی بشناسد، بسیار شانس خوبی است چون این مورد ظرف مدت کوتاهی سرباط می کند و پنهان نخواهد ماند.

ویژگی های افراد عصبی

افراد عصبی عموما اینگونه هستند که به هیچ عنوان طاقت مخالفت با نظر خود را ندارند و اگر مخالفتی ببینند سریع عصبانی می شوند و این عصبانیت از ظاهرشان نیز مشخص است و معمولا با پرت کردن یا ضرب و جرح خود یا دیگران همزاه است. افراد عصبی حتی ممکن است از کوچکترین موردی که پیش می آید عصبانی شوند و آرام شدنشان هم معمولا طول می کشد. ممکن است در خیابان با کوچکترین ترمزی که ماشین جلویی می گیرد جوری عصبانی شوند که انگار تصادفی شدید بین آنها رخ داده و راننده جلویی مسبب آن است درحالیکه هیچ اتفاقی نیفتاده و تنها یک ترمز کوچک انجام شده است. افراد عصبی ، غیر قابل پیش بینی هستند و رفتار آنها را نمی توان حدس زد. ممکن است گاهی با روی گشاده وارد خانه شوند و گاهی ممکن است جوری ناراحت و خشمگین و بداخلاق باشند که نتوان حتی به آنها نگاه کرد. در مقابل اتفاقات نیز نمی توان عکس العمل آنها را حدس زد. ممکن است گاهی بسیار منطقی رفتار کنند و گاهی بسیار تند و خشونت آمیز . به همین خاطر است که می گوییم این افراد پیش بینی نشده اند. از دیگر خصوصیاتشان این است که ثبات اخلاقی ندارند مثلا در عرض چند ثانیه از یک فرد مهربان و آرام به یک فرد بداخلاق پرخاشگر تبدیل می شوند و گاهی پرسش های اطرافیان را درکمال آرامش و طمأنینه جواب می دهند و گاهی برعکس ، یک سوال عادی را با توهین و بی حرمتی پاسخ می دهند.

ازدواج با فرد عصبی

همانطور که گفتیم طی جلسات کوتاهی در دوره آشنایی، فرد به راحتی می تواند متوجه شود که طرف مقابلش عصبی است یا خیر. این خصوصیات اکثرا در افراد عصبی دیده می شود:

هنگامی که با فرد صحبت می کنید درباره مسئله ای حتی نه چندان مهم، یکباره می بینید که از موضوعی به شدت خشمگین می شود. مثلا فرض کنید در پارک نشسته اید و در حال صحبت هستید کسی با بچه اش در حال بازی است و طرف مقابل شما، به شدت از سر و صدای آنها بهم می ریزد و اقدام می کند تا آنها را تنبیه کند یا با لحنی تند به آنها تذکر می دهد یا رشته کلامش از هم گسیخته می شود و به شدت بهم می ریزد.

افراد عصبی اصلا طاقت مخالفت ندارند. ممکن است شما هنگام حرفهای عادی و روزمره یا در رستوران هنگام انتخاب غذا نظری مخالف آنها داشته باشید و به پیشنهاد او اهمیت ندهید و به حرفش گوش ندهید اگر دیدید که سریع بهم ریخت و گله کرد یا خشمگین شد و صورتش قرمز شد به عصبی بودن او بیشتر شک کنید.

افراد عصبی تغییرات ناگهانی را نمی پذیرند. مثلا حین رانندگی، اگر مسیری که انتخاب کرده اند بخاطر یک تصادف دچار ترافیک شود و راه بسته شود و همه مجبور به تغییر مسیر شوند، او به شدت بهم می ریزد و معمولا شروع می کند به داد و بیداد و ناسزا گفتن.

افراد عصبی معمولا بخشش ندارند. اگر بی احترامی بشنوند یا از کسی بی احترامی ببینند چون بخشش ندارند شروع می کنند به خودخوری و همین باعث می شود خشمشان بیشتر شود و کینه آنها نیز بیشتر شود و یا باعث می شود خشمشان را نتوانند کنترل کنند و اقدام به شکستن اشیا یا ضرب و جرح کنند.

این افراد انتقاد پذیر نیستند. کافیست حرفی بدون منظور به آنها بزنید. قطعا درهمان لحظه شروع می کنند به دفاع کردن از خود و محکوم کردن شماو بحث را بسیار ادامه می دهند. حتی اگر اشتباهی مرتکب شوند اگر از آنها توضیح بخواهید حالت تدافعی می گیرند. نه گفتن قدرت نه گفتن شاید برای شما مفید باشد.

برای این افراد مهم نیست که در مکانهای عمومی صدای خود را بالاببرند این افراد حتی ممکن است در مهمانی ها سر همسر خود داد بزنند و اصلا احساس معذب بودن و یا پشیمانی ندارند. معیارهای انتخاب همسر از دیدگاه روانشناسان کدام است

افراد عصبی عموما دارای اعتماد و عزت نفس کمی هستند و خود را قبول ندارند دائما احساس گناه درباره خود دارند و بخاطر همی نهیچوقت به آرامش درونی نمی رسند. همچنین از درون احساس استقلال ندارند و بهمین خاطر دائما به دیگران نیازمندند و می خواهند که دیگران کارهای آنها را انجام دهند. برخی از این افراد محبت کردن و دوست داشتن افراد را بعنوان یک ابزار می دانند و بدون دوست داشتن قلبی به افراد محبت می کنند فقط به این خاطر که می خواهد رابطه ای را حفظ کند و اگر بودن فردی در زندگی اش برایش مهم باد از هیچ محبتی دریغ نمی کند چون به بودن آن فرد احتیاج دارد. اما بسیاری از افراد عصبی ذاتا حسود هستند و قلبا اطرافیان خود را دوست ندارند

افراد عصبی در جامعه موفق نیستند. آنها بخاطر خشمی که دارند دائم بی حوصله هستند و از توضیح دادن و صحبت کردن های اجباری که در شغلشان پیش می آید و یا انجام مسئولیت ها و وظایفی که بر عهده شان است گریزان هستند درنتیجه در ارتباطات شغلی خود با مدیران و همکاران خود موفق نیستند.×

نظرات ؛

مهم نیست :

من بدشانس 9 سال پیش با دختری ازدواج کردم ، عصبی با رفتارها کنترل نشده قبل ازدواج بهونه برای نشون دادن خود واقعی نداشت و نقش بازی کرد بیشتر نقش مدریت او و احساسات و خشمش را در زندگی دارم تا همسر به همه توصیه می کنم قبل از زادواج حتما این از نقطه نظر بررسی کنید

پاسخ مدیرسایت :

سلام دوست عزیز، 9سال کم زمانی نیست که در رابطه اشتباه قرار دارید. ابتدا درصدد حل درست مشکلاتتان زیر نظر روانشناس و روانپزشک باشید اگر به نتیجه نرسیدید، برای جدایی اقدام نمایید تا بیشتر از این آسیب نبینید.

خسته :

منِ بدبخت 21 سال پیش ازدواج کردم، به این مطالب اون زمان دسترسی نداشتم و خیلی زود شوهرم دادن به یه مرد عصبی که خانوادشم از دستش ناله میکردن. یک سال بعد بچه دار شدم. الان پسرم 20 سالشه و اونم عصبی و پرخاشگره. دیگه نگذاشتم بچه دار بشم و همین یکیو دارم اما اندازه چنتا بچه با این شخصیتش داغونم کرده. زندگی با دوتا آدم عصبی منم افسرده و عصبی کرده. اهل دکتر رفتن و دارو خوردن هم نیستن. غیر از این مشکل هم، وضع مالی خوبی هم نداشتیم و بیشتر اذیت شدم، دلم خوش نبوده و نیست و حوصله آدمها و اقوام را ندارم. هر چی بگم خستم از زندگی بازم هیچکس نمیفهمه. زندگی فقط برام رنج و حسرت بوده و بس.

سارا :

سلام امیدوارم خوب باشین من 12 سال ازدواج کردم و بچه 3 ساله دارم و ازهمون اول فهمیدم اما مادرم پشتم نبود و من ازدواج کردم واقعا مرد عصبی که توهین کلامی و جسمی نبود انجام نده واقعا الان پیشنهادتون چیه فکر میکنم مهاجرت کنم شاید اونجا اوضاع من بهتر بشه نمیدونم چه کار کنم بچه ام آسیب نبینه نظرتون چیه واقعا

سارا :

میخواستم نظر خانم خسته ام بدونم اگه الان من بودی چه تصمیمی میگرفتی ؟؟

منبع :

https://drfahimehrezai.com/

نویسنده مقاله : دکتر فهیمه رضایی

پایان.

تفاوت روانشناسی بالینی با روانشناسی عصبی (نوروسایکولوژی)

در حالی که بین روانشناسی بالینی و  روانشناسی عصبی همپوشانی زیادی وجود دارد ، درک تفاوت بین این دو شاخه مهم است. در حقیقت این مهم است که چرا و چگونه مکمل همدیگر هستند.روانشناسی علمی است که ناشی از لزوم شناخت و درک انسان است. با گذشت زمان بسیاری از تخصص ها در حوزه روانشناسی پیشرفت کرده اند. این تخصص ها با توجه به منطقه تمرکز خود رشد می کنند و تغییر می کنند. در این زمینه است که می توانیم در مورد تفاوت روانشناسی بالینی و روانشناسی عصبی صحبت کنیم. با ظهور رویکردهای جدید ، تخصص و تعداد سؤالاتی که با آنها روبرو هستیم افزایش می یابد. در این مقاله سعی خواهیم کرد تفاوت بین روانشناسی بالینی و روانشناسی عصبی را توضیح دهیم.

روانشناسی بالینی

بسیاری از افراد آغاز این رویکرد را به مردی بنام لایتنر ویتمر نسبت می دهند که اولین کلینیک روانشناسی را در سال 1896 تأسیس کرد. این شعبه جدید با ایجاد انجمن روانشناسی آمریکا یا APA تقویت شد.

در آغاز ، هدف روانشناسی بالینی یافتن صفات یا عوامل درونی است که افراد را به سمت ایجاد شرایط روانی سوق می دهد. روانشناسی بالینی به جای مطالعه وضعیت فرد در انزوا ، به عوامل کنترل و مداخله در رفتار آنها می پردازد. این رویکرد روانشناختی با مطالعه “نابهنجاری” آغاز شد. در نتیجه، حوزه فعالیت آن در حین معالجه و توضیح شرایط شکل گرفته است.با گذشت زمان ، پیشگیری از بیماریهای روانی به عنوان هدف اصلی روانشناسی بالینی پیشرفت کرد. در نتیجه روانشناسان با آموزش عادات ذهنی سالم شروع به کار روی تکنیک هایی کردند تا از رشد آسیب ها جلوگیری کنند.به همین ترتیب ، متخصصان در زمینه روانشناسی بالینی شروع به اجرای آنچه که به عنوان “مشاوره درمانی” می شود ، انجام دادند. این شامل آموزش افراد برای حل مؤثر مشکلات خود در موقعیت هایی است که ممکن است در زندگی روزمره به وجود آید. در نتیجه پشتیبانی عاطفی بخشی از تمرین شد.

روانشناسی عصبیروانشناسی عصبی به طور رسمی در ابتدای قرن بیستم توسط یک مرد روس به نام الکساندر لوریا تأسیس شد. تحقیقات وی شامل توسعه تکنیک هایی برای بررسی رفتار افراد آسیب دیده از سیستم عصبی مرکزی بود. این مطالعات به متخصصان مغز و اعصاب داده های کافی برای مشخص کردن محل و گسترش آسیب دیدگی را نشان داد تا آنها بتوانند بهترین روش مداخله را تشخیص دهند.بنابراین ، عصب شناسی روی افراد دارای آسیب مغزی متمرکز است که عملکردهای شناختی آنها را به نوعی تغییر می دهد. در نتیجه ، هدف از این رویکرد ارزیابی و توانبخشی عملکرد و رفتار شناختی است. امروزه عصب روانشناسان با کودکانی که اختلالات رشد عصبی و همچنین بیماران دارای آسیب مغزی ، کار می کنند.

تفاوت بین روانشناسی بالینی و روانشناسی عصبی در محیط بالینی چیست؟

اساساً ، روانشناسی بالینی بر تشخیص و معالجه اختلالات عاطفی ، اختلالات شخصیتی و مشکلات رفتاری تمرکز دارد. این شامل شرایطی مانند افسردگی و اضطراب است. همچنین می تواند ابزارهایی برای کمک به مدیریت اختلالات رفتاری مانند بیش فعالی فراهم کند.از طرف پیشگیری ، روانشناسی بالینی موارد زیر را به بیماران آموزش می دهد:راهبردهای مقابله ای برای موقعیتهای پیچیده.

مهارتهای اجتماعی.

درک و کنترل عاطفی.هدف این است که بیمار خود را بشناسد و بتواند در سطح اجتماعی و شناختی عملکردی داشته باشد. در نتیجه ، آنها می توانند کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.تفاوت روانشناسی بالینی و عصب شناسی در عملکرد آنها در حوزه بالینی است. دومی به ارزیابی شناختی و عاطفی مربوط به تغییرات مغز می پردازد. همچنین این پروسه ها را برای احیای عملکردهای مرتبه بالاتر توسعه می دهد تا فرد مبتلا بتواند استقلال خود را توسعه داده و کیفیت زندگی خود را حفظ کند.

به همین ترتیب، روانشناسی عصبی تمایل دارد بر روی افرادی تمرکز کند که دچار مشکل در حافظه، توجه، praxis (فعالیت حرکتی اکتسابی)، gnosis (توانایی مغز برای تشخیص اطلاعات یاد شده قبلی)شده‌اند. روانشناسان عصبی همچنین با جنبه‌های شناختی بیماری‌های روانی مثل شیزوفرنی یا اختلال وسواس اجباری، کار می‌کنند.

از جمله اهداف توانبخشی، احیاء اجزای آسیب دیده و تحریک عملکردهای شناختی است تا بتوانند به درستی رشد کنند. در مورد عملکردهای آسیب دیده دائمی فرد، روانشناسان عصبی می توانند به افراد در یافتن راهکارهایی برای جبران آنچه از دست داده اند کمک کنند.

تفاوت بین روانشناسی بالینی و روانشناسی عصبی از دیدگاه تحقیق چیست؟امروزه ، یکی از زمینه های تحقیق در روانشناسی بالینی بر درک عمیق تر از اختلالات آسیب شناسی روانی تمرکز دارد. هدف این است که تفاوت های بین افرادی که مطابق با هنجارهای اجتماعی رفتار می کنند و کسانی که نمی کنند ، شناسایی شود.محققان روانشناسی بالینی نیز در تلاشند تا درک عمیق تری از رشد شخصی افراد داشته باشند.در نتیجه، مطالعات آنها عواملی را تجزیه تحلیل میکنند که ممکن است فرد را برای ابتلا به یک اختلال عاطفی پیش بینی کند.تمرکز تحقیقات دیگر بر بهبود روشهای روان درمانی است. هدف ، یافتن ابزاری است که امکان تشخیص بهتر و درمان اختلالات عاطفی را فراهم می آورد. محققان امیدوارند که روشهای دقیق تری تهیه کنند که بتواند با مشخصات هر یک از اختلالات سازگار باشد.از طرف دیگر ، روانشناسی عصبی از تمرکز تحقیقات متفاوتی برخوردار است. به تازگی ، روانشناسان عصبی همکاری بسیار نزدیکی با دانشمندان علم عصبی شناختی را آغاز کرده اند. هدف از این همکاری ، درک نقش عملکردهای شناختی مرتبه بالاتر در توسعه آسیب شناسی روانی و روانپزشکی است. محققان این زمینه ها همچنین امیدوارند استراتژی هایی را برای بهبودی موثرتر از این اختلالات تهیه کنند.مطالعات همچنین بر درک عواقب مشکلات رشد عصبی برای فرد متمرکز شده است. محققان علاقه مند به آسیب شناسی هایی هستند که به نظر می رسد با مشکلات رشد مغز مانند اوتیسم و اختلال کمبود توجه / بیش فعالی ارتباط دارند.سرانجام ، توانبخشی عصبی – روانشناختی نیز مورد توجه است. روانشناسان می خواهند روشهای درمانی خود را با ابزارهای فناوری تلفیق کنند تا بتوانند درمان را موثرتر بکنند. ایده این است که این ابزارها به درمانگرها کمک کنند تا فعالیت‌هایی را توسعه دهند که به طور دقیق‌تر منعکس‌کننده زندگی روزمره بیمار هستند، که باعث بهبود نتایج کلی درمانی خواهد شد.

نتیجه گیریتوضیح این نکته حائز اهمیت است که در حالی که این دو تخصص اختلافاتی با یکدیگر دارند ، اما آنها در سطح بالینی و تحقیق یکدیگر را تکمیل می کنند. تشخیص مناسب و درمان هرگونه اختلال روانشناختی یا عصبی روانشناختی باید دیدگاه هر دو تخصص را شامل شود. به عبارت دیگر ، ترکیب این دو رویکرد می تواند به دستیابی به هدف درمانی استقلال فردی و کیفیت زندگی کمک کند.گفته می شود ، بین روانشناسی بالینی و روانشناسی عصبی تفاوت هایی وجود دارد. هر کدام در حوزه های مختلف بالینی تخصص دارند. به عبارت دیگر ، یکی بر روی اختلالات عاطفی و رفتاری تمرکز دارد ، و دیگری بر نقص های شناختی و آسیب مغزی.و در آخر اینکه ، هر تخصص در هنگام تحقیق ، در مسیری متفاوت قرار دارد و به جنبه هایی که به طور خاص برای آن اهمیت دارد تمرکز دارد. گفته می شود پیشرفت در هر دو روش به بهبود منابع و درک بسیاری از جنبه های بهداشت روان کمک می کند.

منبع :  https://1ravan.ir/

دو نگرش متضاد؟!....

خودشناسی و تصمیم‌گیری موثر 

 

  

مقدمه

ما در هر حوزه‌ای که فعالیت کنیم، هر علایقی که داشته باشیم یا هر پروژه‌ای را که به انجام برسانیم، به هر حال در دنیایی زندگی می‌کنیم که اصل مهم موفقیت در تجارت آن برقراری ارتباطات است. در یک کسب و کار ما همواره با همکاران ، مراجعان و مشتریان بالقوه تعامل داریم. روابط و تعاملات ما با دیگران در زندگی شخصی ما بارزتر است و مهم‌تر از همه این است که ما با خودمان مراوده داریم. همه ما فکر می‌کنیم که چطور با دیگران رابطه برقرار کنیم که موثرتر و کارآمدتر باشند.

در تمامی لحظات زندگی ما در حال تصمیم‌گیری هستیم. در زندگی شخصی و زندگی کاری با اخذ تصمیمات گوناگونی روبروییم که همگی بر زندگی ما اثر می‌گذارند. حالا شما برای اخذ تصمیمات به چه معیارهایی توجه می‌کنید و هنگامی که می‌خواهید تصمیماتتان را ارزیابی کنید، به چه مسائلی توجه دارید؟ تصمیم‌گیری و روابط ما با دیگران کاملا به یکدیگر مربوطند.

اگر بخواهیم تصمیماتی بگیریم که با ارزش‌ها و اهدافمان موافق باشند و انتظارات ما را برآورده کنند، باید از خودمان شناخت کافی داشته باشیم و نیروهای درونی‌مان را بشناسیم.

وقتی که اتفاقات بدی رخ می‌د‌هند و زندگی به ما سخت می‌گیرد، اجازه می‌دهیم که ارتباطمان با درون و منابع الهام بخش درونی‌مان قطع شود. آن وقت است که رنج می‌کشیم و کارهایمان درست پیش نمی‌روند. اما اگر بخواهیم بر زندگی خود و دیگران تاثیر مثبتی بگذاریم و آنطور زندگی کنیم که شایسته ماست، باید وقت صرف کنیم و تلاش کنیم تا نیروی درونی‌مان را رشد دهیم تا بتوانیم به کمک آن با انرژی بالا و خلاقیت ، تصمیماتی مناسب اتخاذ کنیم.

پرورش نیروی درون

 

حالا شما چطور این ارتباط و نیروی درونی را پرورش می‌دهید؟ چطور آن را تقویت می‌کنید؟ همگی ما باید از معلمان و مربیانمان درس بگیریم تا بتوانیم با انجام کارهایی ساده این ارتباط و نیروی درونی را تقویت کنیم. وقتی توانستیم با درونمان ارتباط موثری برقرار کنیم، می‌توانیم بهتر تصمیم بگیریم و این تدابیر مناسب بر کیفیت روابط ما با دیگران اثر گذارند. معمولا وقتی ما این ارتباط درونی ضروری را پرورش می‌دهیم، بهتر می‌توانیم از ملزومات مدیریت آن موقعیت آگاه شویم.

علاوه بر این بهتر می‌توانیم با مشکلات روبرو شویم و حلشان کنیم. با وجود این ارتباط درونی ، دورنمای بهتر و شفاف‌تری از موقعیت‌ها پیش روی‌مان قرار می‌گیرد که با وجود آن می‌توانیم با ابتکار و خلاقیت آن را به پیش ببریم . وقتی که می‌خواهیم تصمیمی بگیریم، گزینه‌های متعددی پیش روی ماست، اما به نظر من بهترین انتخاب ، آن است که توانایی‌های ما را افزایش دهد و به خود ما ، دیگران و آنهایی که در جهت تحقق اهداف یک مجموعه و ارتقای آن می‌کوشند، آزادی عمل بیشتری بدهد. چند فاکتور وجود دارد که توجه به آنها هنگام انتخاب گزینه‌های پیش‌رو ، مفید است:

خلاقیت

 

یک انتخاب خوب شما را به خلاقیت و نوآوری تشویق می‌کند و باعث می‌شود که به دنبال راه‌حل‌های پنهان بروید. علاوه بر این احساس خوبی هم به شما دست می‌دهد چرا که درمی‌یابید روحیه نوآوری‌تان تقویت شده است و از این‌رو رضایت‌مند خواهید بود.

امنیت و سلامت

 

وقتی که می‌خواهید تصمیمی اتخاد کنید، باید آینده‌نگر باشید و ببینید که تاثیر آن روی شما ، همکارانتان و نسل آینده چیست؟ پیشنهاد این آینده‌نگری را نداریم و به اثرات طولانی‌مدت یک تصمیم توجه نمی‌کنیم و اغلب تصمیماتی اتخاذ می‌کنیم که در کوتاه‌مدت اثربخش هستند، اما تبعات آن در طولانی‌مدت روشن و شفاف نیست.

فرصت‌ها و اهداف

 

آیا اگر این گزینه را انتخاب کنید، باز هم به فرصت‌های گوناگون دسترسی خواهید داشت؟ آیا می‌تواند فرصت‌های بیشتری برایتان فراهم کند؟ آیا علاوه بر اینکه نیازهای احساسی شما را تامین می‌کند، در نیل به اهداف شغلی هم موثر است؟

نتیجه::

 

اگر تصمیمی که گرفته‌اید، روند سخت و دشواری پیش‌رو داشته باشد، فقط یک چیز می‌تواند شما را به ادامه راه تشویق کند، اینکه بدانید پس از تلاش و کوشش فراوان به نحو احسن نتیجه خواهید گرفت. این انگیزه باعث می‌شود که اعتماد به نفس شما بالا رود و انرژی موجود در سیستم نیز افزایش می‌یابد.

ارتباطات

 

گاهی اوقات ما در کارمان یکه و تنها می‌مانیم. ممکن است دیگران ما را تنها بگذارند یا خودمان احساس کنیم خیلی تواناییم و کمک دیگران را رد کنیم. اما بدانید که اگر با همکاران و دیگر منابع آگاه ، ارتباط داشته باشیم و تصمیمی اتخاذ کنیم که این ارتباطات موثر ، برقرار شوند و دوام داشته باشند، تصمیم خلاق و عاقلانه‌ای گرفته‌ایم.

رضایت

 

وقتی که در پایان روز تصمیمات‌تان را مرور می‌کنید، خوشحال می‌شوید و از اینکه این‌چنین مدیری هستید، به خود می‌بالید. یا اینکه سر در گم و عصبی خواهید شد. چرا که کارها مثل کلاف سردرگمی به نظر می‌آیند؟ اگر گزینه دوم صحیح است، باید حتما در تصمیماتتان تجدید نظر کنید.

احساس و نیروی درون

 

تصمیماتی که ارتباط شما با نیروی درونی و هسته اصلی وجودتان را تقویت می‌کنند، تصمیماتی هستند که بهترین نتایج را به دنبال خواهند داشت. تصمیماتی که ویژگی‌های بالا را داشته باشند، خلاقیت شما راتقویت کنند، به کارهای مفید با اثرات سازنده طولانی مدت منجر شوند و به شما و همکارانتان رضایت و آرامش خاطر هدیه کنند، بهترین‌هایی هستند که پیش‌روی شما هستند. این گزینه‌ها خالق انرژی هستند و آن را هدر نمی‌دهند.

ما با اتخاذ آنها به آسودگی و آرامش می‌رسیم، چرا که می‌دانیم نتیجه هر چه که باشد، از سخت‌کوشی، درایت و دوراندیشی ما سرچشمه گرفته است. ما خودمان نگارنده سطرهای دفتر زندگی شخصی و شغلی‌مان هستیم. البته هر کدام‌مان در معرض انواع فشارها ، قدرت‌ها و جبرهایی هستیم که تاریخ بر ما تحمیل می‌کند. اما در عوض صاحب درایت و خلاقیت هستیم. این هنر را داریم که با دیگران ارتباط برقرار کنیم. این نیروها من و شما را یاری می‌کنند که کشتی زندگی‌مان را در این جریان زندگی هدایت کنیم. جریانی که گاهی بسیار متلاطم و خطرناک است.

فردریک داگلاس یکی از سیاه‌پوستانی بود که قبل از جنگ داخلی آمریکا برای نهضت آزادی سیاهپوستان و مبارزه با بردگی فعالیت می‌کرد. این سخنران و مبارز مشهور می‌گوید: حقیقت وجودتان را بشناسید و در عین حال عمل کنید و دست به کار شوید. برای نیل به آنچه می‌دانید راست و حقیقت است، خطر کنید.

سرچشمه :: سایت دانشنامه رشد

پایان.

علم روانشناسی پاسخ میدهد!؟.....

 

 رابطه تاخیر در پاسخگویی و دروغگویی؛

علم روانشناسی پاسخ می‌دهد.

 تازه ترین تحقیقات نشان می دهد که هر اندازه یک فرد در پاسخگویی تاخیرداشته باشد، به همان اندازه درک شنونده از صداقت بیان افراد کمتر خواهد بود؛ خواه در یک بازجویی قتل باشد و خواه در پاسخ به دوستی درباره پخت شام در میهمانی شب گذشته. روانشناسان در آخرین یافته هایشان دریافته اند که فراتر از میزان صدا، تنوع آوایی و نوع پاسخ، به نظر می رسد که «زمان پاسخگویی» نیز در چگونگی «درک صداقت مردم از گفته های افراد» نقش دارد. دانشمندان در این تحقیقات 7500 شهروند فرانسوی، آمریکایی و بریتانیایی را در 14 آزمایش مختلف روانشناختی به چالش کشیدند.

پس از آزمایشها، محققان نتیجه گیری کردند که «پاسخ هایی که کندتر و با طمانینه بیان می شوند فرضیه دروغ بودن را بیشتر به ذهن افراد متبادر می کنند.»

به عنوان مثال کوچکترین مکثی در پاسخ گویی، شنونده را بر آن می دارد تا کمتر به صادق بودن فرد سوال شونده، اعتماد کند. در یکی از آزمایشها افراد شرکت کننده در این تحقیقات با گوش دادن به یک قطعه صوتی یا یک فیلم و یا حتی روایت یک واقعی اشخاص نحوه پاسخ دادن افراد را مورد داوری قرار دادند. در تمام موارد ذکر شده، هر تاخیر در پاسخ گویی، بین صفر تا ده ثانیه، نظر شرکت کنندگان درباره «صداقت راوی را دقیقا به مقیاس زمان پاسخگویی تغییر داد. »

در یک تست چالشی روانشناختی با حضور 562 شرکت کننده، فیلمهایی از بازجویی های پلیس از متهمان (بازیگر) به سرقت به نمایش درمی آید. در فیلم هایی که افراد سریعا «اتهامات را انکار می کند تا فیلم هایی که با تاخیر همین ادعا را مطرح می کند بوضوح شاهد داوری و موضع گیری اغلب افراد هستیم.» تنها 40 درصد شرکت کنندگان در مورد اول متهم را محکوم و در مورد دوم 73 درصد «انکار متهم را فریبکاری» و او را محکوم واقعی می دانند. ایگنازیو ژیائو، استادیار دانشگاه مدیریت گرنوبل فرانسه می گوید در اغلب آزمایش ها « عنصر زمانی در پاسخ گویی افراد» بر درک شنوندگان تاثیر داشته است. یافته های دانشمندان نشان می دهند که «عصبانیت» و یا عدم تمرکز هم می توانند به جز «دروغگویی افراد»، عامل اصلی پاسخ های تاخیری باشند.

نتیجه این تحقیقات می تواند برای مصاحبه های کاری و یا در داوری هیات منصفه در دادگاه ها بکار گرفته شود. ایگنازیو ژیائو، استادیار دانشگاه مدیریت گرنوبل فرانسه می گوید: « درست است که بطور متوسط درغگوها از حقیقت گویان در پاسخ گویی کندتر هستند با این حال، نمی توان یک حکم کلی صادر کرد.

به عنوان مثال قضات باید دقیق تر عمل کنند. به ویژه هنگامی که سال ها حبس در انتظار یک محکوم است.»

منبع : سایت euronews

نگارش از ::  یورونیوز

 

پایان.

درمان وسواس فکری و عملی؟

 

 

چند ترفند برای درمان وسواس فکری و عملی

یک روانشناس بالینی گفت: معمولا فکر وسواسی به تنهایی سراغ فرد نمی‌رود و به دنبال آن در خیلی از موارد رفتار وسواسی هم در فرد دیده می شود.

وسواس و افکار مزاحم یک فشار فکری است برای ادامه یک فکر یا یک عمل که فرد به غیر منطقی بودن آن واقف است اما قادر به توقف آن نیست . وسواس را می توان یک ایده، فکر، تصور، احساس یا حرکت مکرر یا مضر دانست که با احساس اجبار و علاقه به مقاومت در برابر آن همراه است. بیمار متوجه غیرعادى و نابهنجار بودن رفتار خود است.

اختلال وسواس های فکری یا عملی سبب اتلاف وقت می شوند و اختلال قابل ملاحظه ای در روند معمولی و طبیعی زندگی، کارکرد شغلی، فعالیت های معمول اجتماعی یا روابط فرد ایجاد می کنند. بیمار مبتلا به اختلال وسواسی – جبری ممکن است فقط وسواس فکری، فقط وسواس عملی، یا هر دوی آن ها را با هم داشته باشد.

دکتر ربابه نوری درباره وسواس فکری و راه‌های درمان آن، اظهار کرد: وسواس یک فکر مزاحم، آزار دهنده و تکراری است که به زور وارد ذهن می‌شود و فرد را مورد آزار قرار می‌دهد علی رغم اینکه شخص اصلا تمایلی به فکر کردن راجع به آن موضوع ندارد ولی به زور وارد می‌شود و معمولا درمورد آن چیزی هست که فرد درمورد آن حساس است.

این روانشناس بالینی ادامه داد: فکرهای وسواسی معمولا راجع به آن موضوعی هست که فرد درباره آن حساس است مانند مذهبی بودن یک شخص که حساسیت‌های آن می‌تواند درباره تمیز یا نجس بودن و...، انسانی که بهداشت برای آن اهمیت زیاد دارد حساسیت تمرکزش بر روی بیماری‌ها می‌شود، والدی که فرزند دارد نیز این وسواس بر روی بچه‌ها متمرکز می‌شود که نکند اتفاقی برای فرزندم بیافتد و... است.

این افکار گاهی به تنهایی فقط یک فکر نیستند و می‌تواند تصویر ذهنی باشد یعنی فرد در ذهن خود تصور می‌کند که الان برای بچه‌اش اتفاقی افتاده و در شرایط بدی است و یک‌سری از این افکار و تصویرسازی‌های ذهنی که به ذهن او هجوم می‌آورد.

وی با بیان اینکه بسیاری از افراد فکرهای وسواسی دارند، تصریح کرد: خیلی از اوقات انسان‌ها فکر وسواسی دارند ولی به مرز اختلال نرسیده است و زمانی که این فکر وسواسی به اندازه‌ای می‌رسد که در واقع شدت پیدا می‌کند می‌تواند آرامش و زندگی او را فلج کند چرا که سبب رنج در آن می‌شود و فرد را به اختلال وسواسی می‌رساند.

معمولا فکر وسواسی به تنهایی سراغ فرد نمی‌رود یعنی گاهی اوقات فکر یا تصویر ذهنی به انسان هجوم می‌آورد و همراه با بدترین افکار بوده که موجب بر آشفتگی می‌شود و به دنبال افکار وسواسی در خیلی از موارد رفتار وسواسی هم بروز می‌دهد یعنی فرد برای پیشگری از آن اتفاق بد شروع به انجام کاری می‌کند یا اگر آن اتفاق نیافتد و آرامش در ذهن او حاکم شود شروع به فعالیت‌های روزمرگی می‌کند که به آن خنثی‌سازی یا رفتار وسواسی نیز گفته می‌شود که فرد برای رهایی از این درد و رنج شروع به انجام کاری می‌کند.

گاهی این رهایی از درد و رنج و مشغول شدن به انجام کاری آرام آرام تبدیل به عادت و اعمال تکراری می‌شود یعنی برای جدایی از آن افکار وسواسی مدام به بچه‌اش تماس می‌گیرد که کجایی، اتفاقی نیافتاده و یا شروع به شستن لباس‌ها می‌کند و زمانی که این فکر و رفتار وسواسی به اندازه‌ای می‌رسد، زندگی فرد را دچار اختلال و رنج می‌کند و شخص به جای توجه به همسر و فرزند یا زندگی‌اش در صدد برطرف کردن افکار وسواسی خود است.

وی تصریح کرد: متاسفانه بسیاری از افراد، وسواس را قبول نمی‌کنند و خیلی هم در برابر این موضوع مقاومت دارند برای اینکه بر این باورند که انسان‌های مرتب و منظمی هستند که خیلی رعایت مسائل مختلف را دارند ولی در واقع اینطور نیست و پای یک اختلال با رنج و عذاب در میان است چرا که وسواس بیماری هست که فرد را اذیت می‌کند.


راه‌های درمان
برخی از افرادی که با بیماری وسواس درگیر هستند اعتقاد دارند که کار درستی انجام می‌دهند و برای درمان دیر مراجعه می‌کنند.

وی با اشاره به دو راه درمان بیماری وسواس، افزود: دو درمان برای این بیماری وجود دارد که همزمان استفاده می‌شود یکی درمان دارویی است که با تشخیص روانپزشک تجویز می‌شود و دیگری رفتار درمانی که زیر نظر روانشناس بالینی تحت درمان قرار می‌گیرد و سبب کاهش درد و رنج و آرام گرفتن می‌شود.

در رفتار درمانی دستور العمل‌هایی به فرد داده می‌شود که متناسب با سطح توان و آمادگی فرد تجویز می‌شود که البته نیاز به همکاری خود بیمار نیز دارد چرا که در درمان بیماری وسواس مشکلی وجود ندارد.

نوری خاطرنشان کرد: اگر فرد دیر به درمان اقدام کرد نیاز است تا با صبر و حوصله مراحل مختلف درمان را طی کند اما متاسفانه گاهی این رفتار وسواسی را والدین به فرزند نیز منتقل می‌کنند و با تشویق به انجام این رفتارهای وسواسی آن را در کودکی تقویت می‌کنند و حتی کودک چهار یا پنج ساله هم دچار این رفتار وسواسی می‌شود چرا که والدین اعتقاد بر درستی رفتارهای خود دارند.

کمال گرایی، در واقع باوری غیرمنطقی است که اشخاص نسبت به خود و محیط اطراف خود دارند. افرادی که کمال گرا هستند، معتقدند که خود و میط اطرافشان باید کامل بوده و هر گونه تلاشی در زندگی باید بدون اشتباه و خطا باشد.

میگنا: متاسفانه من دچار کمال گرایی شده ام و زمان زیادی را صرف انجام یک کار می کنم و این باعث بروز مشکل در تحصیل بنده هم شده است لطفا من را در جهت از بین بردن این مشکلم راهنمایی کنید.

کمال گرایی مفرط اغلب وسواس شدیدی را در فرد به وجود می آورد که او را خواهان نتایج و موفقیت های خاصی کرده و این فرد به نتایجی بغیر از آنچه در ذهن دارد اهمیتی نداده و آن را پیروزی قلمداد نمیکند.

در حالی که در واقع رسیدن دقیق به آنچه در ذهن است اندکی ممکن است با تاخیر رخ دهد و یا بلند پروازانه و رویایی باشد و یا نیاز به سال ها تلاش و تجربه داشته باشد. همین تاخیر یا عدم رخ داد او را به سمت درماندگی و یاس می کشاند و موجب می شود تا انگیزه خود را به کلی در فعالیت ها از دست بدهد. این گونه افراد معمولا در جایگاهی بسیار پایین تر از آنچه استعداد و توانمندی شان ایجاب می کند وجود دارند چرا که انگیزه پیشرفت خود را از دست می دهند. کمال گرایی، در واقع باوری غیرمنطقی است که اشخاص نسبت به خود و محیط اطراف خود دارند. افرادی که کمال گرا هستند، معتقدند که خود و محیط اطرافشان باید کامل بوده و هر گونه تلاشی در زندگی باید بدون اشتباه و خطا باشد.

راهکارهای مقابله ای:
انتظارات خود را از خود و دیگران و امور و کارها تعدیل کنید. تعدیل به معنای انعطاف پذیری، تطابق دادن با توانایی ها و امکانات، معنا کردن نتایج به بهترین نحو و دور از ناامیدی. نرسیدن به نتایج مورد دلخواه را شکست شخصی ندانید. بلکه هر نوع موفقیت و هر میزان از آن را ارزشمند بشناسید و عادت کنید خود را به خاطر آن تمجید و تشویق کنید. خود را ممکن الخطا بدانید. شما عاری از اشتباه نیستید پس در هنگام خطا خود را سرکوب نکنید. دستی به سر و روی خود بکشید و به خود وعده دهید دیگر تکرار نکنید. با انعطاف بالاتری زندگی کنید. داشتن انعطاف در کارها و عملکردها موجب می شود تا هم شما احساس آرامش بیشتری کنید و هم دیگران در کنار شما لذتمندانه تر زندگی کنند. انعطاف به معنای بی قیدی نیست بلکه به معنا تطابق شرایط با یکدیگر است. به معنای وحی منزل ندانستن قانون ها و بایدها و نبایدهاست.
خود را ممکن الخطا بدانید. شما عاری از اشتباه نیستید پس در هنگام خطا خود را سرکوب نکنید.
به معنای این است که برخی قوانین می تواند در برخی شرایط تغییر کند. این امر شما را در سطوح اخلاقی رشد می دهد و موفق تر میکند.

خود را در هر وضعیتی حتی در خطا بپذیرید و نه تنها خودتان را سرکوب نکنید بلکه به دیگران هم القا کنید که هر کسی ممکن است خطا کند و قابل چشم پوشی است. پذیرش خود را اصل مهمی بدانید. هر گونه فعالیت و هدفی را که انتخاب می‌کنید، با 100 %، 90 %، 80 % یا حتی 60 % موفقیت بپذیرید. این امر به شما کمک خواهد کرد، تشخیص دهید که کامل نبودن به معنی پایان دنیا نیست. به این نکته دقت کنید که بسیاری از چیزهای مثبت تنها با اشتباه کردن، قابل یادگیری هستند. بطور مشخص به آخرین اشتباه خود فکر کرده و عبرتهایی را که از آن گرفته‌ اید، برای خود فهرست کنید. طی مراحل انجام کار در فعالیت، تنها بر روی نتیجه پایانی تمرکز نکنید. موفقیت خود را تنها بر اساس اینکه چه چیزی را به پایان رسانیده‌ اید، ارزیابی ننمایید، بلکه به این مساله نیز اهمیت دهید که انجام این کار چقدر موجب احساس لذت در شما شده است. به این موضوع دقت کنید که، مراحل به انجام رسانیدن یک هدف نیز می‌تواند ارزشمند باشد.

تمرین کنید از جزییات و دقت زیاد بر روی آنها بگذرید اصلا از خود انتظار کامل بودن نداشته باشید و به خود این اختیار را بدهید که اندکی آسان تر کار کنید. همه این موارد به تمرین نیاز دارد و مطمئن باشید شما را موفق تر می کند و از سوی کسی یا نهادی یا طرد نمی شوید. تلاش سالم (سازنده)، منجر به انتخاب اهداف، بر پایه خوسته‌های شخصی و آرزوها و نه براساس پاسخگویی به انتظارات خارجی، می‌گردد. اهداف فرد کمال گرا همیشه تنها یک قدم از آنچه همزمان به پایان برده‌اند، فراتر است.

به عبارتی اهداف آنها، واقعی، خود جوش (درونی) و ذاتا قابل حصول است. افراد کوشای سالم از انجام کار در دست اجرا بیشتر از تفکر در مورد نتیجه پایانی آن لذت می‌برند. وقتی این افراد یا تجاربی چون نارضایتی یا شکست مواجه می‌شوند، واکنشهای آنها عموما به موقعیت ویژه موجود محدود می‌شود و این موضوع را به احساس ارزشمندی خویش تعمیم نمی‌دهند.

نویسنده مقاله : #مریم_گلمحمدی

تقویت فن بیان و اعتماد به نفس در سخنوری؟!

 

تقویت فن بیان و اعتماد به نفس در سخنوری با 10 نکته ::

راهنمای تقویت فن بیان و اعتماد به نفس، سخنوری و سخنرانی در جمع را با نکات مهمی از قبیل تمرین صدا و تنفس صحیح، شمرده و با اعتماد بنفس صحبت کردن، مخاطب شناسی و زبان بدن مناسب بیاموزید و با تمرینات عملی فن بیان قوی و گویندگی موثر داشته باشید.

فن بیان (oratorical skill) چیزی نیست که فقط برای سخنرانی در جلسات و جمع‌ها یا برای کسب و کار لازم باشد؛ تقویت فن بیان در همه امور زندگی و برای همه لازم و مفید است.

از گفتگوی دو نفره با نزدیکان و ارسال ویس در فضای مجازی گرفته تا مصاحبه شغلی و سخنرانی‌های بزرگ.

تقویت فن بیان یعنی ما بتوانیم به گونه ای صحبت کنیم که مخاطب جذب کلام ما شود، احترامش به عقاید و محتوای صحبت‌های ما جلب شود و ما بتوانیم گفتگو را به مسیر و نتیجه ی دلخواه ببریم. خب مسلما برای رسیدن به این مطلوب باید نکات زیادی را رعایت کنیم.

در این مطلب چگونگی تقویت مهارت فن بیان و سخنوری را به شما آموزش می‌دهیم.

( تقویت فن بیان ) 

 1. افزایش اعتماد به نفس ::

 پیش از هر چیز بگذارید بگویم که  داشتن اعتماد بنفس همه چیز است. زمانی که اعتماد بنفس ندارید، در همه کارها از جمله سخنوری و ایجاد ارتباط دچار مشکل می‌شوید. پس اگر آگاهی از موضوع و تسلط به کلام خود دارید اما باز هم فن بیان شما ضعیف است، باید روی اعتماد به نفس خود کار کنید. اعتماد بنفس در صدای شما شنیده و در چهره و بدن شما دیده می‌شود.  زمانی که در مورد چیزی صحبت می‌کنید و می‌خواهید مخاطب خود را متقاعد کنید باید خودتان به آن باور داشته باشید.  کمال گرایی می‌تواند یکی از دشمنان اعتمادبنفس شما باشد. اگر دچارش هستید درمان کمال گرایی مخرب را بخوانید.

2. آگاهی و تسلط به موضوع و کلام

 بی شک زمانی که می‌خواهیم درباره موضوعی صحبت کنیم باید اطلاعات و آگاهی کافی درباره آن داشته باشیم. همچنین با زیر و بم زبان و دستور زبان و بار معنایی کلمات آشنا باشیم. دایره واژگان ما گسترده باشد و بهترین لغات و جملات را انتخاب کنیم. لزومی ندارد از کلمات قلمبه سلمبه استفاده کنید. نرم و روان صحبت کردن یک مهارت است. همه این‌ها با افزایش سطح دانش عمومی و تخصصی کسب می‌شود. سواد صحبت کردن و فن بیان فقط در مدرسه و دانشگاه به دست نمی‌آید بلکه با بیشتر خواندن و بیشتر شنیدن و البته قدرت تفکر و تحلیل ایجاد می‌گردد.

تقویت فن بیان و تسلط به کلام

3. مدیریت استرس این کاملا طبیعی است که وقتی می‌خواهیم در جمعی سخنرانی کنیم یا در گفتگویی کسی را متقاعد کنیم، دچار استرس و فشار روانی بشویم. تپش قلب، تعریق، عضلات منقبض، تنگی نفس، لرزش دست و صدا و … از نشانه های این استرس است. اما برای مدیریت استرس چه باید کرد؟ پذیرش استرس، تغییر نگرش و دیدگاه درباره موضوعی که با نگاه اغراق آمیز شما باعث اضطراب در شما شده، تنفس عمیق، تمرین خوش‌بینی و شوخ طبعی از مواردی هستند که می‌توانید برای رفع استرس انجام دهید.

4. مخاطب شناسی اگر شما اعتماد بنفس بالا و تسلط به کلام خود داشته باشید اما مخاطب خود را نشناسید، یک جای کار شما می‌لنگد. سن، جنسیت، شغل، روحیه، تحصیلات، سطح آگاهی مخاطب از موضوع و … از مواردی هستند که باید به آن‌ها توجه کنید و بر اساس نیاز مخاطب خود سخنانتان را بیان کنید. اهمیت مخاطب شناسی در تقویت فن بیان

5. شمرده و ملایم صحبت کردن

زیاد از حد سریع صحبت می‌کنید یا شاید زیادی آرام و یکنواخت، صحبت کردنتان شبیه ناله یا حتی پرخاش است؟

مِن و مِن می‌کنید و با تکیه کلام‌های بیجا (کلماتی مثل در واقع، چیز، مثلا، متوجهید؟ و …) شنونده را کلافه می‌کنید؟

همه جملاتتان را با من شروع می‌کنید و مدام از خودتان تعریف می‌کنید؟ این‌ها نشانه های ضعف بیان و شکست در سخنرانی خواهند بود. صدا و لحن بیان شما باید به گونه ای باشد که برای شنونده «وضوح» در مورد آنچه می‌شنود را به دنبال داشته باشد.

تلفظ و ادای صحیح کلمات، ضرب?آهنگ مناسب دادن به کلام و بالا و پایین بردن به‌جای صدا و استفاده از عبارات درست خالی از تکبر و خودستایی، از مهم‌ترین نکات برای تقویت فن بیان است که شما را تا موفقیت در ارتباط موثر همراهی می‌کند.

6. مباحث را اولویت بندی کنید.

  برای اینکه بتوانید توجه مخاطبتان را از ابتدا تا انتها به حرفها‌یتان جلب کنید لازم است از یک چینش مناسب برای سخنرانی خود استفاده کنید. فکر کنید که از کجا شروع کنید مناسب‌تر است و چه پایانی بهتر خواهد بود؟

میانه ی صحبت کدام مباحث جالب‌تر و کدام دقیق تر است. نکات دقیق و حیاتی سخن را در بهترین زمان بیان کنید و برای صحبت کردن خود برنامه هوشیارانه ای داشته باشید.

 7. کسب مهارت تنفس صحیح مهارت تنفس یعنی نفس کشیدن به شکل صحیح، عمیق و استوار. نفس نفس زدن حین سخنرانی مخاطب را متوجه استرس و عدم تسلط کامل شما بر موضوع سخنرانی می‌کند.

مهارت نفس کشیدن کمک بسیاری در تنظیم سرعت حرف زدن و کنترل استرس به شما می‌کند. تنفس صحیح شکمی یا دیافراگمی را جایگزین تنفس قفسه سینه کنید. تنفس شکمی به این صورت است که در هنگام دم، اکسیژن را به درون شکم خود فرستاده و در بازدم آن را تخلیه می کنید. به بیان دیگر به جای باد کردن شش ها، باید شکم خود را باد کنید.

8.  زبان بدن مناسب زبان بدن در ایجاد ارتباط موثر و بیان و سخنرانی قدرتمند نقش بسیار مهمی دارد. حرکت دست و تغییر فاصله خود با مخاطب موقع صحبت کردن، به کار بردن حرکات نمادین معنی دار به جای کلمات، داشتن وضعیت بدنی درست موقع گفتگو، تأکید بر نکات مهم کلام با حرکت و زبان بدن از نکات مهمی هستند که در تقویت فن بیان به شما کمک می‌کنند. در عوض باید از قوز کردن، سر پایین و شانه های خمیده، چشمان سرگردان، لمس بیش از اندازه صورت، بازی کردن با کرک لباس، فین فین کردن و … که شما را مضطرب، عصبی یا غیر قابل اعتماد نشان می دهد بپرهیزید.

نقش زبان بدن در تقویت فن بیان و سخنوری

 9. خودمحور و تک گوینده نباشید یکی از مهم‌ترین نکات تقویت فن بیان و سخنوری این است که هنگام صحبت کردن خودمحور و تک گوینده نباشید. از افعال جمع و ضمیر «ما»، در سخنان خود بیشتر استفاده کنید.

ارتباط چشمی موثر با مخااطبین برقرار کنید. مهربان باشید. گاهی نظرات مخاطبین را بپرسید یا موافقت و مخالفت آن‌ها را بشنوید. سخنرانی را به سمت گفت‌و‌گو ببرید تا مخاطب بر موضوع متمرکز تر و نسبت به آن پویاتر باشد. 

10. روابط اجتماعی خود را گسترش دهید ناگفته پیداست که روابط اجتماعی بیشتر سواد رابطه را در ما افزایش می‌دهد. بنابراین برای تقویت فن بیان خود باید از لاک امن خود بیرون بیایید و روابط خود را در اجتماع افزایش دهید. شنونده خوبی باشید و به کلام افراد مختلف از قشرهای مختلف خوب گوش کنید. هر انسان مثل کتابی است که خواندنش می تواند اطلاعاتی به شما بدهد و جالب باشد. برای بهتر صحبت کردن باید بیشتر شنید و بیشتر در موارد مختلف گفت‌و‌گو کرد. نکات پایانی ؛ یکی از روش‌های جالبی که امروزه برای تقویت فن بیان می‌توان استفاده کرد ضبط کردن صدای خود و سپس گوش دادنش است که به راحتی با تلفن‌های همراه خود می‌توانیم انجام دهیم. اینگونه کاستی‌ها و اشتباهات خود را بهتر متوجه می‌شویم و در جهت رفع آن برمی‌آییم.

سرچشمه :: #سایت_ستاره

( بخش روانشناسی )

 پایان.